Можеби токму во оваа смисла треба да се протолкува специфичноста и осаменоста на македонскиот историски простор кој со сета своја историска густина како да е предодреден - за утопија.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Често му носеше дома понекој документ што требаше брзо да се протолкува. Добро го познававме.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Пиктографскиот карактер на многуте симболи е јасен (нпр. птица, риба), додека други не можат да се протолкуваат.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Требаше тогаш сигурно покритички помудро да се протолкуваат скриените пораки на верските крај марксистичко-сталинистичките книги – посебно низ пораката дека Сталин во Албанија го зазел местото на Бог.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Задоцнето ми се насмевна, што можеше секако да се протолкува.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тоа може да се протолкува како „Јас не сакам да си играм. Мене оваа игра не ми се допаѓа“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Како да се протолкува вистината на луѓето во ова запрено камено време, вистината за минливоста, крај оваа вечна река што се влева во блиското медитеранско море?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Арслан бег и брат му Сали бездруго сето тоа ќе го протолкуваа така како што единствено може да се протолкува, дека е извршено за нивни инает, па постои опасност и двајцата да ги погубат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Бернард Лоун, пак, вели: „Затоа, само оние кои го гледаат невидливото - можат да го направат и невозможното“.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)