Дури беше силен моливот -  тој и душата своја ја пресоздаваше  во значења и знаци и тој тоа  го правеше со големи пориви,  со голема жар:  уште недозапишан претходниот -  тој од твоите усни го читаше и поземаше  веќе наредниот збор,  го обликуваше покрај другите  и им го оставаше во наследство  на времињата и незнајното.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сега, засекогаш тој ќе ги изуми и сите  имиња, сите адреси, алегории.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)