те (зам.) - допре (гл.)

Нека те однесе ветрот далеку во неповрат, подалеку од моите раце... да не можам да те допрам, видам, слушнам, да не те чувствувам, посакувам... Можеби така ќе те заборавам.....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Би можела да те допрам како некогаш и тогаш... и да ми ги кажеш најтажните нешта ....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Сакам зошто знам дека сум жив и срцето бие и душата боли, тајна крие и очите солзи лијат, а сепак сум среќен како никој на светот, не смеам да те допрам , но можам да го сакам цветот.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Но на кој оган да гори моето тело фрлено меѓу дрвјата нагризани од црвојадина?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кога си далеку Кога си далеку, пролети утринум се покажуват ветрови кои умеат да гатаат, ќе те допрат, ќе те помилуваат, ќе ми ја поземат раката и ќе ни речат: еве, сега ќе ти се јави мајка ти.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Те извајав од злато, те обоив со боите на животот, а пак ми беше далечен и недостижен, не можев да те допрам и видам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ѕвездите ноќва ми се сведоци колку посакувам да те видам и да те допрам...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Потоа сонцето зајде - во мракот за да те видам морав да те допрам.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Доближи ми се. Копнеам да те видам и да те допрам. Дојди, ќе си позборуваме.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Утот остана при своето.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Те погледнав свету И мрачен ти беше (божем погрешен) Црно на бело крстозбор решен Кон светлина божем почна да идеш Но рабови тенки, кршлива рамка И овде-онде-пак црна дамка Те допрев потоа за сигурна да бидам Дали по патекава мека и тенка Можам воопшто на кај тебе да идам Или мене само така ми се виде А по текот твој и други видов нешта Девојка невешта по истиот пат Со мисли во облаци чекори кон Ад Со допир стаклен и смирен поглед Ко кукавица птица в незнаен лет А зад неа: надзирам јас со двоглед: – гледам кристално јасно низ овој проѕирен свет! 2001
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Што е она на што ти одговараш како да ќе се растопиш штом те допрам?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Доволно беше само еднаш-двапати да те допрат тие раце каде што ти е болното место, и веднаш да оздравиш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Застани со нив во реката - ни вода ќе те допре, ни може рак да те штипне за прст.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој имаше зелени очи и пријателски манири и ме праша каде е мојот стан.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гледај, ми рече, женет човек ми го рече ова, Можам да ги обвиткам прстите околу тебе и никаде да не те допрам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Многумина од добрите се женети.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој и жена му живеат веднаш над мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)