чиј (зам.) - волја (имн.)

Тогаш Аргир му се чинеше на Велета како некое неземено суштество, по чија волја оживуваат мртвите ѕидови и се креваат, растат до бескрајниот небесен простор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Неа ја управува човек, под чија волја таа се движи покорно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пустините и калифорнискиот песок секако дека најнапред предизвикуваат шок, но дури кога тој ќе мине настапува оној другиот сјај на патувањето, сјајот на претераната оддалеченост, неизбежната оддалеченост, бескрајот од безимени лица и раздалечини, или со одредено чудо создадени геолошки формации коишто всушност не сведочат за било чија волја, а притоа ја чуваат недопрена сликата на пореметувањето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)