Се надеваме дека, посебно во светлината           на тематот за Маниризмот, ќе знаете да ги респектирате "намерните внатрешни ин-           кохеренции", и воопшто целата игра на манири толку иманентна за самата уметност,           меѓу чии ретки претставници на нашава почва е и господинот Вулкански (иако тој не го           сака тој квалификатив, "уметник", но во овој контекст на "манирист", ќе се Добро).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)