ѝ (зам.) - треба (гл.)

Од друга страна, ‘деструкцијата-во-уметноста’ претставуваше директен, конфликтен, неугоден и несентиментален дискурс, нејзините пракси се сирови, страсни, ангажирани, нетрпеливи, скептични, песимистични, критични, а понекогаш и ризични, вон контрола. (Stiles 1992:85-6) На филозофијата секогаш ѝ требало субјективното искуство за да ја објасни реалноста, додека науката требаше да биде на другата страна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уште е поитна потребата само-конструираната реалност да се соопшти некому друг - за така таа да се материјализира.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На западната култура секогаш ѝ требале субјекти да бидат сведоци за значењето на опстанокот и за историските тела во однос на коишто текстот на деструкцијата е запишан.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(Cixous) Kristine Stilles убедливо ги спореди општествените и законски реакции на Destruction in Art Symposium (DIAS) одржан во Лондон (настапуваа Nitsch, Muhl и Brus) со оние за конференцијата Dialectics of Liberation која исто така во Лондон, десет месеци подоцна, ја организираа R.D. Laing i David Cooper (сосема случајно во времето на судењето на организаторите на DIAS: Gustav Metzger i John Sharkey): Текстуалната и излагачка егзегеза на учесниците на The Dialectics of Liberation не претставуваше никаква закана бидејќи им беше потчинета на неодредените, сентиментално идеалистички термини на ослободувањето, а таа терминологија соодветствува на авторитарниот, апстрактен, ограничен, одваган и остензивно објективен kTMd на академскиот дискурс.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еве, сега, кога најмалку ѝ требаше на сета земја, кога таа се ослободуваше од Сталина, луѓето од јужната република го измислија тој проклет Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Зависи на која ситуација што ѝ треба.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Додека ги читав расказите на Марта, сфатив дека на нејзината идна книга не ѝ требаат такви „вообичаени“ рецензии.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Овие зборови на старата сосем не ѝ требаа - што ја засегаа неа најпосле моите чевли? - а мене сепак ме онерасположија.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Бравос, нунко, - се насмеа Орде. - Така ѝ требаше, нека те памети кога имала со тебе работа!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А на Македонија ѝ требаат и учени луѓе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
На протиница не ѝ требаше многу да разбере дека се само привидни врските помеѓу трите категории луѓе во гратчето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Точно таков најмногу ѝ требаше. Влијателен...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Млада е, убава. Што ѝ треба друго?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На куќа ѝ треба дух да штити.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На жената не ѝ треба многу за да заплаче, таа сега плаче и следниот миг се смее.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А крмакот тогаш гровташе легнат во таа калта во дворот мој, каде што жена ми ја истура нечистата вода што не ѝ треба.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Офицерот навреме го сокриваше полупразното ќесиче. - Биди, биди. На татковината ѝ требаат соклиња.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А тоа дека само мајките треба да се грижат за децата е наметнато од страната на мажите, за да им го одземат целото слободно време на своите сопруги.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Клара не е луда,“ му реков. „На Клара само ѝ треба време да си дојде на себе.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нивната желба за споделување на таа грижата не е знак дека некоја мајка помалку си го сака детето, туку дека на жената ѝ треба малку време и за себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А вие што мислите – што е лудилото? Нешто монструозно?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нејзе ѝ треба материјална поддршка, организација и настрана јавна сфера.26
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Укажува дека „родовите норми, (еротските) норми насочени кон објектот, нормите на сексуалната практика и нормите на субјективната идентификација“ се конгруентни и стабилни.462 „Ако во нешто отклонуваш од оваа програма“, додава Ворнер, „за тоа плаќаш сопствена цена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е ни чудо што (на хетеросексуалноста) ѝ треба толку терор за да наметне придржување“.463 ‌Зашто, како што нагласува Ворнер, сексуалната желба за лице од различен пол е „само еден елемент“ од поголемиов пакет, хетеросексуалноста може веќе да не биде севозможна сексуална норма, а, сепак, да има нормативна моќ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во онаа мера во која на политиката на машката геј-култура може да ѝ треба одбрана и спасување, таа задача е поостварлива ако се има предвид дека голем дел од машката геј-култура се одвива во, главно, племенски контекст: неа ја примаат и ја остваруваат припадниците на конкретна општествена група, а предодредена е за внатрегрупова потрошувачка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Италијанските вдовици од Фајер Ајленд можат да тврдат дека не им се обраќаат на жените – односно барем дека стрејт-жените не се директната, наумена и непосредна публика на која ѝ е наменета нивната изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но искуството покажува дека токму тоа знае да се случува...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не им е насочена конкретно на жените хетеросексуалки и не е наменета за стрејт- општествениот свет каде што би можела да им нанесе многу нездрави последици на сите жени, каде што би можела да ги унижи во очите на стрејт- мажите и да ги поттикне вториве и да ги успокои во нивната мизогинија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И мене ми се допадна делот кога Џоан фати да ја дави Тина откако луто ѝ го рече она: „Не сум ти некоја од тие твои ОБОЖАВАТЕЛКИ!“ Така ѝ треба!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А една од работите што најмогу ја мрази стрејт-културата е секој знак дека разните делови од пакетот може да се рекомбинираат на бескрајно многу начини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Постепено станува помалку непопустлива и несвитлива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Истото важи за голем број машки геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нема кој да ја гледа куќата, а и таа веќе порасна, стана девојка, ѝ требаше дома да има жена за да ѝ помогне и самата таа да стане жена.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На државата ѝ требаат здрави деца.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За ова да не биде забележано, ја спушти повторно во полната чинија. ѝ требаше вода, грутка ѝ застана во грлото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Сега само ќе ѝ треба време за да се одмори - овие зборови како низ бунило ги слушаше и Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Каде ли е?“ се прашуваше Рада постојано. Сега најмногу ѝ треба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нека учи малку од тамошните попови наше слово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А Фиданка - била ли и таа со жените? - Ами... На Фиданка не ѝ треба поп туку нешто друго.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А нејзе толку ѝ треба, па сама ќе си ја каже сета сегашност.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога требаше да се потпише на лентата за плата, долга како денешниве гласачки ливчиња,ѝ требаше време да го навезе името со „најтешката“ буква.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога првпат ја добив на телефон, ѝ требаше минута молк за да се присети дека некогаш воопшто била „удата за тог господина“, зашто бракот бил повеќе мување и траел помалку од еден месец!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од трета страна, изборот сепак е наш; на Маргина и понатаму ќе ѝ требаат токму маргините на нашите општествени случувања, тие фини заветрини, неосончани делови на улицата, кадешто и досега се криевме од упливот на контаминираниот културен естаблишмент.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Арно ама, кротката и молчалива млада жена не го ни прашала од каде толкава тага, зашто не сакала да го принудува да ѝ се исповеда, ниту пак ѝ требало да знае што мака го мачи за да го теши.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сосетката на седиштето ѝ даде запалка и ја замоли за една од малкуте цигари кои ѝ беа останале суви.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш се истегнав во креветот, здрвена и речиси завивам, речиси трчам да ја разбудам мама, да ја гризнам за да се разбуди.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Би сакала да ѝ пратам телеграма, пакети, да знам дека ѝ се добро децата или дека нема деца – зашто ми се чини дека таму немам деца – и ѝ треба утеха, сожалување, бонбони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Оф, оф, оф, денес сум за никаде, тики да си седам и да си пекам од болки...“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Нема проблем“ -му рече Марија. „- Единственото што ми треба е телефон.“ Тоа беше точно, а ѝ требаше само за да го предупреди сопругот дека нема да стигне навреме.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еднаш, сигурно имав преку седумнаесет години години, а таа имаше петнаест, си купила костум класичен, чевли, кошулка спроти костумот и сѐ друго што ѝ требаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ја водеше Љубица, таа си купуваше сѐ што ѝ требаше и сѐ што ѝ се допаѓаше, секогаш најскапото, па кога ќе дојдеа дома, татко ми ќе почнеше да ја фали како знае сè што ѝ треба и купува сѐ квалитетно.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од тврдината сигурно не го гаѓаат полето, во полето и во бавчите, кога не е зима, е распослано бујно зеленило, таму послушно си работи рајата - рајата се плаши дури и од фес, нејзе не ѝ треба топ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како да ѝ требаше поголем напор да се присети...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Што ѝ требаше да земе туѓо државјанство?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не ѝ требаше да копа во минатото на неговите родители.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да се советува - не ѝ требаше. Беше решена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нејзе ѝ требаше маж. И тоа ситуиран. Кој има свој дом.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Имаше сè што ѝ требаше. Изобилство за јадење. Најскапо за облекување.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Органски молекул во лабораторија не може да се создаде, не можеш ти за кусо време да го создадеш она за што на природата ѝ требало милијарда години, му велеа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во прво време се предвидува да се сврти кон Езерото реката што е најблиску до градот, на која не ѝ треба многу напори за да се сврти кон него.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
8. З-ум-ирање  Во тој миг прелетува пред з-умот избезумена птица листовите затреперуваат сенките ја подотвораат устата како да сакаат нешто битно да кажат  тој збор е дошепнат независно од тебе фотографијата го памти шепотот има сопствен слух лична архива своја база на умирачки.  Меморијата е во чудна несразмерност со пикселите, асовите: тие не ѝ се доволни ѝ треба око, окото на Господ 31посебна состојба на духот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тоа што испадна дека едно успешно македонско списание за млади (сепак месечно, а не неделно како во мојот текст) го носи истото име, е уште еден случај кога се совпаѓаат непредвидливата реалност и предвидливата фантазија.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ТАА не е политички весник и не ѝ требаат колумнисти, есеисти и други исти како него, кои шетаат од редакција во редакција.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Р.Ѕ.: по објавувањето на горното анти-упатство (очекувано) како колумна во еден неделен политички магазин, во редакцијата стигна писмо што уште во насловот не ја криеше лутината: На ТАА не ѝ требаат колумнисти како Прокопиев Скандалозно е што еден „скопски интелектуалец“ објавува клеветнички текст за списанието кое што очигледно (според искривените податоци што ги наведува) не го ни фатил в рака, а се знаел и влегол во некој свој филм, злоупотребувајќи ги угледот и името на списанието ТАА.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
На крајот, покрај моето најискрено извинување, можам, како нескриен љубител на илустрирани магазини, да ви ветам дека ќе го купам следниот број на вашето списание. Со симпатии, ваш Александар П.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Притоа, на нашата несреќа и не ѝ требаше многу па наеднаш да се престори во воденица за смеа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој постојано посакуваше на Едо да му го даде своето презиме Пашалески, но му стануваше незгодно зашто секогаш при тоа се присетуваше дека Дракче, за кого тој знаеше дека му е вистинскиот татко, беше мачен човек, болен од офтика и кутриот толку мачно загинал па така, за да не ја мати водата кога ѝ треба разбистрување, Едо остана да си биде Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
КЛАУС: Не, благодарам. Добро, ако на турската империја ѝ требале пет векови колку време ќе ѝ треба на Ристиќевата палата за да ја снема.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
— Може ѝ треба лекар, велам на слегување од возот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Нејзе ѝ треба ветеринар, вели кондуктерот, марвен лекар ѝ треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така, на први октомври се сместив кај неа. Двете си имавме потреба една од друга, нејзе ѝ требаше сестринско друштво, мене исто така и сместување.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Некои дрвца бараат и колец, да се потпрат, ама на тополата не ѝ треба.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Те прашав нешто, одговори ми – повтори мајка ми. – Сакам да разговараме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така ѝ треба – си мислев – згрешила, нека страда сега.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)