бакнеж (имн.) - во (предл.)

Особено, ако само тоа ти е оставено на располагање. „Копнеам за твоите бакнежи во една вечер.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оној истиот Филип од којшто го добив првиот љубовен бакнеж во животот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сенка темна се надви над розов бакнеж во свила стегнат.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Денес мене ми е ден за „смир“, значи бакнежи во лифт како во филмот„Љубовниот живот на Будимир Трајковиќ“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ворхол донекаде, како и неговиот омилен режисер Џек Смит, потсвесно реагираше на холивудските догми, кои во непроменета форма постоеја речиси триесет години.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во другите рани филмови, протагонистите не се претставуваат толку себеси колку што се израз на некое едноставно дејство кое им е наменето (Kiss, Sleep, Eat) или на задоволството коешто е предизвикано со дејствието врз нив (Haircut, Blow job).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во некои случаи Ворхол им даваше елементарни актерски упатства - „јади полека, како да си даваш себеси време за размислување” (Eat, каде дејството трае 45 минути), или сугерираше траење на дејството (бакнежите во Kiss и фелациото во Blow job мораа да бидат продолжени до крајот на ролната, што траеше 30 минути), или, според зборовите на Вива, „едноставно ве пушташе пред камерата за да немате што да правите” (Вива во Nude restaurant ѝ приоѓа на камерата и сака снимањето да се прекине; желбата ѝ е исполнета).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во таа смисла маратонските бакнежи во Kiss можеме да ги сфатиме како потсвесна реакција на ограничувањето на траењето на бакнежот со Хејсовиот кодекс во американскиот комерцијален филм, а насмеаниот егзибиционизам во Couch како реакција на неговиот пуритански дух.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Потоа Клара самоуверено ќе ја измазнеше косата, ќе си пратеше бакнешче во огледалото, се разбира, упатено кон нејзиниот лик, за кој таа мислеше дека е крајно отмен, и во цврст од, сигурно ќе закаскаше кон излезната врата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)