Додавката или прекарот комитата што дотогаш ги носеше Раде, се запусти или поточно исчезна уште кога ја нагрна војничката блуза во една бугарска рота,** а на додавката ич сѐ уште мораше да попричека.
               
             
           
            
            
              „Желките од рајската градина“
               од Србо Ивановски 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Облечена беше во сукња од румено-кафеав материјал, нозете голи до височко над колената и со разградена свилена блуза во морски сина боја под која воздивнувачки немирно лежеа нејзините невидливи дојки налик на трајно вознемирени мачиња.
               
             
           
            
            
              „Продавница за љубопитните“
               од Мето Јовановски 
              (2003)