вагон (имн.) - и (сврз.)

Една ноќ ги товаривме во вагони и ги испративме во Булкес. Таму ги населивме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Надвор времето гризе со подноктичав студ; ветерот ја кубе сламата од отворените вагони и ја пика в очи, в уста; тие што можат да одат, брзаат што побргу да се пикнат во станичната просторија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Вели: „Нам, на селаните, среќата ни е променлива, а несреќата постојана“ , велеше Лазор Ночески и запре возот, штракнаа катанците, штрангите, се отвори вагонот и се рашири некоја светлина што се турна во вагонот што се бувна во нас и што после тргна по нас, и нѐ загледува така - гурелави, со пострупени клепки и усти, потечени под очите, со потргнати образи, обесени, разбушавени и со сламки, со осилки во косата, со кучешки болви; нѐ тераат војници, небаре метилави овци, пропрснати и со подмакани слабини, ни тропаат коските, војникот што ни отвори 119
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утрото, наспиени и одморени, децата излегоа од стариот вагон и со вреќи на грб заминаа негде во градот што се будеше.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Најпрво ние ќе минеме низ вагоните и ќе те чекаме кај последниот...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Нѐ качија во едни добиточни вагони и — терај.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)