верување (имн.) - во (предл.)

Тоа, Јовановото враќање во Потковицата, надалеку го потврди верувањето во маѓосничката и претскажувачка моќ на Руса, но за него, за Јована, се проширија гласови дека во меѓувреме со померил од умот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим Акиноски се истави од прозорецот, оди кај масата,се наведнува над цртежот прострен на неа со намера да продолжи да црта, но веднаш потоа со брзи и долги чекори пак се враќа на прозорецот и лут на себеси, првин што се зафаќа да ги слуша гласовите на лишките, а потоа што подлегнува на народските верувања во нивните способности да искобат нешто лошо, го гледа Васила Митрески кој постојано навалувајќи се на лева страна, на страната на покусата нога, откај `рвениците и низ огратчето оди кај копите во гумното.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Значи, владеел табиетот, а не духот на човекот! упадна Камилски. Така е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се наложила догмата дека исконски табиетот може да го одржи само верувањето во еден Бог!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не може да се зборува за „искривена комуникација“ или „искривувачки идеи“ без верување во објекти надворешни во однос на дискурсите, и објекти способни да бидат прецизно или непрецизно, научно или само фантастично, претставени од страна на овие дискурси. Нешто сепак морал да допушти.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
За Мајка остануваше битно дека го извршува верувањето во Бога дека ја испратил во живот да ги спасува своите чеда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Родителите имаа притаена и смирена побожност што никогаш не ја пренагласуваа низ верски дејства, повеќе во нив беше насобрана некаква нужност за верување во единствената семоќна сила, по толкуте неприродни умирања во семејството, ненадејни и неизвесни преселби, постојано страдање, нови напори за прилагодување во туѓата средина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мачнината ја засилуваше овој силен удар да се наруши хармонијата на универзалното верување, на вечното човеково право на верување во недофатната минливост.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ако исклучокот од болеста, или Нормалноста, психијатрите во книгите го нарекуваат Религија, тогаш моето Верување во тајни знаци кои сакаат да ми разоткријат гатанка доаѓаше како некаква здрава работа од типот на водење на кучето во парк.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Мојот впечаток е дека верувањето во текстот произлегува од вистинитоста на тонот, од оној внатрешен говор кој на сцена го препознаваме како „логичен акцент“, во секојдневниот живот како лага или вистина, а во литературата како симулирано или стварно.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Арам да ми е верувањето во Пророкот ако не те заколам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Со големите идеи се одлагаат практичните решенија. Впрочем, така беше и со верувањето во Бога.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во романот Времето на козите, козарите се донесени во градот, за да се преобратат во хомогена работничка класа; верувањето во животот и земјата се алтернира со восхитот на Танатофиловите карактери на Сталин.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И своето верување во Бога таа го поврзуваше со мисијата која ја имала од него – да биде жива само за да си ги спасува животите на своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За неа, верувањето во Бога прераснуваше во голем чин на храброст да се спасуваат чедата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)