Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ова болеше со бол непознат за моите граници во кои можев да го контролирам.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Наближувањето на педесеттата, кога помислува на возраста, ја избезумува, како преоѓање на граница во еден друг свет, далеку од постоењето во првата зрелост.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Неговата спротивност е светот на границите во којшто иманентните општествени антагонизми можат да се поднесат само како нешто што доаѓа однадвор и со што општеството се сретнува само на своите надворешни граници.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Меѓутоа, и самиот бил импресиониран од организацијата на селата во делот на Македонија под Грција, “но преку границата во Македонија не постоеше таква организација“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Според Маклин Тито “дал цврсто уверување дека ниту една од неговите трупи, вклучувајќи ја и грчката македонска бригада, не преминала ниту ќе ја премине границата во Грција“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Му велел Знам стариот кај ги чува парите; него е лесно да го измамиме, Максима ќе го заколиме, на бегање ќе го запалиме Имотот и додека тие гаснат, ние за ден, два, прекутрупа ќе се префрлиме преку граница во Србија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Да ја напишам оваа книга, како што си ветив кога ја минав по втор пат тогаш можеби најзатворената и најпроклета граница во светот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не оти Татко можеше да предвиди дека ќе дојде до жесток судир помеѓу Тито и Сталин, па сталинизмот ќе ја извиши најнепреодната граница во балканската историја помеѓу новата таткова земја Југославија и земјата на братовото останување, родната Албанија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не сум можел да претпоставам дека сум пишувал и за нив, знаејќи добро дека ниту птица не би можела да ја прелета најчуваната граница во Европа!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Треба да се забележи дека сите тие владини “контрашајки“, полиција, разни стражари и војска, коишто имале за цел да го спречат преминувањето на турско-бугарската граница од страна на македонските комити (за да се зачуваат добрососедските односи со Турција), не важело и за врховистите што токму во времето на Данев масовно ја преминувале границата во есента 1902 година и го дигнале познатото “Горноџумајско востание“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

За турските власти речиси сето тоа било “бугарско“, кое се борело за проширување на бугарските граници во Македонија, а не за ослободување на земјата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Целта на овој избор не е да се разгледуваат границите во читањето на сатирата, напротив - целта е да се раздвижи таа граница, да се отстапи од неа колку што е можно повеќе.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

( - Значи, сатирата се движи од богатството на формата кон богатство на содржината, - вели Помошничката. - Токму, - блажено вели Преведувачот, затоа што се чувствува добро, а во сосема догледно време ќе се чувствува уште подобро, за што јасен придонес ќе има токму Помошничката.)

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во шеесетите години на минатиот век во Струга, на брегот на Езерото започнаа да се собираат значајни поети првин од Македонија, па потоа од Југославија и на крајот од сите континенти на чудесни читања песни на мостот на истекот на реката Дрим, која се влива во Јадранското Море, на претставување на славен поет во Катедралната црква Света Софија во Охрид, на средба крај манастирот Свети Наум, на самата граница меѓу Македонија и Албанија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ова беа и делови од омажот, кој му го посветив на Махмуд Дарвиш, на големата вечер во катедралната црква Света Софија во августовската ноќ 2007 година.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Пред неполни триесет години, во 1978 година, со него се најдов, како и со другите на вишинката на манастирот Свети Наум, да му ја покажам мојата варијанта на балканскиот егзил, да му говорам за подводната граница во Езерото, вардена од змејот, за нашето вечно патување преку границата, за варијантите на медитеранскиот апсурд.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Служењето војска се сметаше како највисок патриотски чин, како апсолутен доказ на машка храброст, доблест, чин, токму во времињата кога Европа беше најразделена, а меѓу Франција и Германија беше најголемата и најкрвавата граница во Европа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во овие предели на изгубениот рај на детството, моето семејство најде спасоносен пристан во својата неизвесна балканска одисеја, по победата на подводниот змеј при минувањето на границата во Езерото.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И еве сега ова трагање по опасните турцизми во балканските јазици, кое, секако, беше и израз на духот на времето, за кое се залагаше неговиот добродушен пријател Камил Климент Камилски, си го сметаше како егленџе за душата, сакајќи, сепак, да ја покаже низ една толку противречна синтагма опасноста од турцизмите, во обратен процес на релативизација (безопасноста на турцизмите) низ мисловното чистилиште во кое ќе ги подложат избраните опасни турцизми за да ја покаже релативноста на овој монтиран процес на чистењето на јазиците, својствен за мешањето на историјата дури и во делбата и во поставувањето граници во јазиците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Беше граница којашто требаше да се мине.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За него тврдината беше и граница во неговиот балкански егзил со семејството.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога помеѓу Албанија и Македонија (во составот на Југославија), во периодот на сталинизмот и на Информбирото, меѓу двете земји се крена најнепроодната граница во Европа и преку ноќ го пресече протокот и на луѓе од исти семејства, луѓе од Албанија доаѓале до граничната линија означена со висок ѕид од бодликав тел, фрлајќи пари кон Манастирот со надеж дека некој ќе ги однесе до Светилиштето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И малку години потоа, ја мина првата граница во животот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Можеше да се случи луѓето да заминат, со границата во себе, подоцна границата да се измести и да остане цврсто врежана само во нивните души, без надеж да ја снема во нив, дури и ако, еден ден, се вратеа во стариот роден крај.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во поранешна Југославија си бевме и припадници на народност, со што се изделувавме од другите државјани, зашто наводно сме си имале и друга, матична татковина со која, за волја на вистината, нѐ делеше една од најнепреодните и најнеминливите граници во светот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Овде само Севишниот можел да знае сѐ што се случувало, кога поединци и цели семејства ја минувале границата во времињата на војна.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во тие времиња, границите во Европа стануваа линии на смртта и на спасот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Немаше граници во нашата љубов кон Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И така Ервехе се подготвуваше по дваесет години да ја мине македонско (односно југословенско) албанската граница во есента на 1974, една година по смртта на брата си Бубуш.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Постоењето на границата во нашето семејство не се сметаше само за мит, за минато и за иднина, туку и за живо суштество кое, макар далеку од нас, не престануваше постојано да одржува некаков немир во нас, да живее против нас, да ја одржува неизвесноста, да ни ја дели судбината, минатото.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се плашевме додека чунот се доближуваше до границата во езерото да не се обвистини легендата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Мајка сега сакаше да разбере зошто за Татко беше толку значајно да опстане патот на јагулите: дали заради нивното следење на патот кон Америка, или дали за нашето враќање преку границата во родната куќа, крај Езерото?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Зарем Сталин не расели народи, не промени азбуки, не востанови нови граници во името на новото безграничие?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Мислата на Игора Лозински му предочуваше еден од можните излези: да ги следи јагулите на патот кон Америка, пред да настанат новите граници во умовите на победниците.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

А сега сознавам дека границите во мене, во било кој, тие огради на самољубивоста го запираат природниот проток на енергијата.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Коен ја дефинира глобализацијата како „множество од економски, културни и технолошки процеси кои го намалуваат значењето на територијалните граници во обликувањето на условите на живот на поединците и општествата“.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Тоа е добра појдовна точка за истражување која им дава живот на теоретските дебати.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Видеата, перформансите и дигиталните графики на Попоски ги истражуваат прашањата на идентитетот, територијата и јавниот простор.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Производите за кои вие сте одговорни и компанијата на која ~ служите станаа денационализирани“, вели деловниот стратег Кеничи Омае во својата книга „The Borderless World: Power and Strategy in the Interlinked Economy“, (New York: HarperBusiness: 1999). 49

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Истражувањето нѐ потсетува дека сеприсутната реторика на ’глобализацијата’ и нејзиното навидум непостоење на граници често служи да се затскрие постоењето, како и политичкото значење, на границите во современите геополитички конфигурации.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

„Зоран Попоски потекнува од дел на Европа кадешто идејата и политичката реалност на границите во изминатите децении се стекна со ново и честопати проблематично значење.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Тоа кај него бездруго беше наследениот немир на неговиот татко пред границата, а кај мене сигурно наследениот немир од моето мачно минување на границата во 1979 година, на вратата на балканскиот пекол!