Тоа што колежите и убиствата во Битола не зеле поголеми размери во значителна мера се должи на фактот што започнале напладне кога граѓаните веќе биле дома, чаршијата, поучена од Солун, веднаш се затворила, а башибозукот беснеел по улиците, но не се решавал да ги напаѓа христијанските домови.
               
             
           
            
            
              „Солунските атентати 1903“
               од Крсте Битоски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Губејќи ја својата делегирана моќ, граѓаните веќе не дејствуваат; тие се повикуваат само тогаш кога треба да се одигра улогата на народот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 19-20“
              
              (1995)