двосмисленост (имн.) - на (предл.)

Можеме да се запрашаме каква улога во сите овие односи играат иронијата, мистификацијата, криењето, вештото манипулирање, деструктивната критика или чистото насладување во илјадагодишното здание на „ученоста“; истото можеме да го кажеме и за двосмисленоста на митската архетипска тема на хермафродитот, присутна во Дишановиот трансвестизам, за Мона Лиза со мустаќи итн.; можеме да се запрашаме дали би било добро да се преиспита извесното уживање во профаноста или, напротив, провоцирањето на публиката третирана како куп „лаици“? okno.mk | Margina #8-9 [1994] 197
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа се гледа и од семантиката на првиот исказ: авторот ја користи двосмисленоста на синтагмата „вистински расказ“ поврзувајќи го со зборот „вистинит“ со намера да создаде забуна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)