жица (имн.) - да (сврз.)

Во лозјето, по стар навик, прошета прво околу, да види да не прерипнал некој преку жицата да краде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Како усвитена жица да му се забоде во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Така, так, така, так, па тинк, тинк, небаре телефонски жици да ми се кинат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)