И предци и потомци   На Јордан Плевнеш  Ноќва, вкопан во плочата на Сахара,  во нејзините црвени африкати,  осознавам дека има земји  претерано неми,  во кои нема што да се откопа -  ни коска, ни писмо, ни прстен,  осознавам, значи,  дека има претерано неми земји  кои сами себеси си се кучиња - чувари.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Затоа, да ѝ запееме на семенката,  да им запееме на оние  кои само копаа и прекопуваа  и кои сѐ подлабоко ја сокриваа и  заштитуваа иднината.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)