зеница (имн.) - и (сврз.)

Кафеаната се полни со луѓе. Запарност и чад луто му ги дразнат зениците и го скокоткаат грлото.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Доволно е само да го чувствува зракот од денот како поигрува во неговите зеници и како се плетка во мракот на неговата душа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Демек, кој мижел упорно немало да му се затворат зениците и шансата во очната мрежичка да ја зграпчи светлата иднина.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)