Социјабилноста во Хундертвасеровите проекти е препознатлива не само во инсистирањето за повторно воспоставување на „троединство“, акционистички тип на станоизградба, оставањето на        волја на станарите да ја (пре)уредуваат својата околина, еко-димензиите во неговите проекти, туку        и во тоа, со максимално зголемување и функционализација на јавните површини во зградата, да се предизвикаат социјални контакти помеѓу станарите.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 19-20“
              
              (1995)