испари (имн.) - во (предл.)

Дури мене ми се пристори дека од тоа нејзино испарување во воздухот остана само трага од миризлив чад, кој, за жал, овојпат мене ми нагорнуваше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не сосема. наслушнувајќи го кркорењето на човекот со куршум во градите, коњот со винско испарување во ноздрите, од движење на кобра го зграпчил со заби офицерот за едната страна на лицето и со тргање го разголил до коска.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)