Комитетот како трајна организација, се плашеше да пушти кај себе рамноправни членови од другите народности, од Словени србомани и гркомани, или пак и само со српско и грчко образование, од страв неговите тајни да не им станат достапни на балканските државици.
               
             
           
            
            
              „За македонцките работи“
               од Крсте Петков Мисирков 
              (1903)