Гого со лес како во лет го помина средното училиште, ликовната академија, па и постдипломските студии.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Превалувајќи ги ридовите, по шест во една линија, авионите ја прелетаа првата одбранбена линија, се навалија на левото крило, направија полукруг и во низок страничен лет го митралираат и ракетираат незаштитениот грб на противникот.
               
             
           
            
            
              „Големата удолница“
               од Петре Наковски 
              (2014)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Авиони во формации, по три наизменично, долетуваат од Рупишта и Кожани и во низок бришан лет го бомбардираат полето, трските, езерото.
               
             
           
            
            
              „Големата удолница“
               од Петре Наковски 
              (2014)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ѕидниот часовник –  предел во кој да ги откриеш тајните лузни  на душата;  песокта што ги покрива невратените;  првата насмевка што се раѓа во крошните;  полноќната птица што избега од библијата;  прекрасните дождови што патуваат од  праискони и чекаат пред портите на пролетта;  пеперутките што во својот лет го пишуваат  името на мојата татковина;  `рѓосаниот меч на воинот;  исчезнувањето на зборот;  тревата весела како детенце пред да му  облечеш кошулка по бањање;  ноќта во која исчезнаа светулките и  се скрија меѓу цветовите на сината вазна;  бесконечните надоаѓања на болката и на огнот,  
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Така добро го чистат да имаш утисак дека у лет го собираат.
               
             
           
            
            
              „Тибам штркот“
               од Зоран Спасов Sоф 
              (2008)