мама (имн.) - во (предл.)

Тогаш тој ќе ја скриеше зацрвенетата мама во своите цврсти гради.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Умира и се менува со нов, ни тој не може да му одолее на летниот валцер... ен два три...ја загнездил мама во себе и танцуваат, танцуваат...ен два три...ен два три...како е можно да не те повлече таа неумолива, таа безгрижна вртелешка...ен два три... нашето страдање е и радост и ново раѓање...ен два три...смеата нека е смела и брза – повеќе да дава помалку да чува...ен два три... зборовите сакати се, мислите немоќни се губат – кога сме плен на тонот снен...ен два три...ен два три...моите бледолики родители меѓу исончаните мускули на танцувачите меѓу црвените жици на решетките...ен два три...ен два три...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ѝ телефонирам на мама во Загреб. Исто е како кога замина. Повторно удираат на Дубровник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Ќе бараш од соседите кога сè живо дома искриши, - ѝ рече татко ми на мама в кујна, а таа само бесно го погледна, нервозно сечкајќи салама.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Ајде, и гледај ме право в очи.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Нема бегање - си помислив - нема гледање низ прозорец како во канцеларијата на директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако имаше три чисти да се прчиш пред другарите, дека Анче од VIб тебе те замолила да ѝ се запишеш во лексиконот - и тоа си го сторил мошне успешно - сега имај три чисти да ја гледаш мама в очи и сè по ред да ѝ раскажеш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тетратките ги купија со мама во книжарницата на „Просветно дело“, тука во населбата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ама ова, си го мислев јас, внимавај, исто како што си правев анаграм Е кралицата и... наместо Клара Аицети или како што си ја замислувам мама во домот на Суарезови, а не крај мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Полесно е да излезам да го барам тој мост, да излезам во потрага по себе и да се најдам како сега, зашто веќе изодев половина мост меѓу извици и аплаузи, меѓу „Албенис!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)