Како почеток во разговорот му ја спомнав на Никола Леко мојата размисла за неприкосновеноста на вистината што патува низ времето; за нејзината неранливост; за вечноста со која е означена.
               
             
           
            
            
              „Желките од рајската градина“
               од Србо Ивановски 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Од непредвидливост, средби, приказни,                   градови, војни, историја, ми се гади од авторитет и неприкосновеност                   на субјективно доживување.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)