Претставата беше завршена откако неговата облека беше потполно исчистена од остатоците на јадење, а нејзиниот сопственик беше фрлен на тротоарот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Не знам што имаше толку интересно на нас, но беше очигледно дека луѓето се вртат за да ги видат “тие фрикови”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Навистина и другите Акиновци се облекуваа така, во градски, но неговата облека беше од посебен крој.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
После ваква вечера, се вративме на Карт Бланш. (...) Кога луѓето објаснуваа кој сум јас, велеа: “Енди Ворхол, Поп уметник, или Енди Ворхол, андерграунд филммејкер”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А образован човек, со два факултета, фармацевтски и медицински, во Париз и во Берлин.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Мислев дека изгледам обично, всушност и нашата облека беше прилично конвенционална, но беше очигледно дека на нас има “нешто” поради кое сите ѕвереа во нас.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
И макар што самата облека беше над секаква пофалба, народот од кралството свечено ветуваше дека мошне бргу кралот ќе добие облека уште подобра од оваа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Само орманот за облека беше празен, и од неговата и од станарот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во определени денови, а исто и во неопределени, жителите на кралството се собираа на митинзи и на демонстрации истакнувајќи го едногласното воосхитување од облеката на нашиот крал.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)