Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Таа има за цел да ги поттикне и охрабри обесправените и исплашени македонски работници, и по судски пат да бараат остварување на своите права од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ќе треба: како при снимање со камера по сто пати да се враќаме да го видиме кадарот, на овој, или пак на оној начин, од агол на ова, или низ призма на она...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Како ли ми ја врзува женава оваа вратоврска! Како божем прв пат да ѝ е тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

„Секому велам“, почна да зборува тој, држејќи ја рачката од мотиката меѓу нозе (се враќал од градина), “на секого велам“, повтори, “не е добро на пат да имаш куќа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ќе бидеме овде, јас свиен во твојот скут, во овој жолтозелен простор кон кој води еден единствен, тесен пат, како што е впрочем секогаш речиси правило, тесен пат да води кон широкото и пространото; ќе останеме овде под сината вселена по која една голема жолта месечина плови како залутана лаѓа во пустина, со изветвено знаме што се вее, како што некогаш бев ти зборувал, без бои веќе и без припадност.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Само толку сакав овој пат да ви речам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Рабовите на мојата животна гуња прскаа и јас барав пат да се извлечам од тој задушен правоаголник во кој единствена знаменитост беа петте беспризорни пасторчиња на маштеата судбина и тројцата распеани студенти, од кои еден веќе се сомневаше во животот, во луѓето, во себе.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

На дебело им нарежив од пражската шунка и велам: - Па, наздар, соудрузи есенбаци и кажете што ве натера патот да ме посетите?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

- Далеку е тоа, Петре, му одговорил Иван, мене тешко ми паѓа со мислата таму да отидам, а не по патишта да одам, по небеса да летам ...

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Повторно ќор-сокак, - помисли Рада. По кој пат да продолжам?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Нешто длабоко скриено во неговата душа му сигнализираше овој пат да не верува во солзите на Рада. Ниту на една нејзина капка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во сандакот имаше доста храна за уште овој пат да биде сит. Тоа му беше доста.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Четворицата му прават пат да помине.. Утредента пак доаѓа пратеникот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Ами, пат? - Не знам кој пат да го заберам, вели Мирче.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Само да ги ѕирнам децата, велам, макар од врата да ги видам, велам, макар од преку пат да ги видам и ќе се вратам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Може на сред пат да ме стемне да се истурам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А море, овчар будала, Каде се чуло видело, Каде се чуло видело Мома на пат да љубиш?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

На девојките обично им недостасува малку заборавеност, па за препорака е онаа која може да ги загуби клучевите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тоа значи дека сте на најдобар пат да ја искористите љубовната напивка и да станете јунаци на една голема љубов.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ништо не можеше да се направи, уште само за последен пат да ја погледнам на крстопатот од ходници, да видам како се оддалечува, како се симнува низ скалите. 60

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И еве неколку денови доаѓа таа на прозорецот, се прпелка, лази по стаклото, зуи и бара пат да дојде до цвеќето.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

За овие две ѕвезди на мјузиклот „Белиот јоргован“ имаше читано во „Илустрација“ дека веќе имаат неколку заеднички филмови, но ова беше прв пат да гледа филм со нив, кој само што започна.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Камилски гледајќи ја со својот благ поглед, кој бараше разбирање од својата сопруга кога беа во прашање книгите и кое секогаш безрезервно го добиваше, ѝ рече дека со Татко се на прав пат да ја состават листата на стоте најопасни турцизми, започнувајќи од денес со разгледување на десетте најопасни.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Ако некој те праша зошто ја носиш свечената црна кошула, кажи дека ѝ е роденден на мајка ти или дека по завршувањето на смената треба за прв пат да излезеш со потенцијалната девојка.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Бендот ја најави својата најнова композиција, за која што рече дека фановите ќе имаат чест за прв пат да ја слушнат вечерва. „Мара ми се скара“.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

5. СЕ РАЗДЕНУВА И БЕЗ ПЕТЛИ ДА ПЕАТ - така што живеачката по својот пат си оди иако за од таков пат да ја скршнат неа врескаат кукуриговци на светските моди...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Јас не му орам, ни му јада. Неќу на патот да и сретна не пак лебот да му го јада!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Најпосле, смрт е смрт, било по кој пат да иде таа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Клетви и пцовки се вртат околу црвот на стравот со надеж дека ќе може да го завие или истисне од себе за да направи пат да се појави тој непрокопсаник, нејзиниот Костадин.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Заминување -пасија- Веќе немаат број деновите: веќе со години се мислам дека морам еднаш одовде да одам и принудена, „за последен пат да ја поздравам Александрија која се губи“.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Книгите му нудеа и безброј можности и патишта да се открие другиот, различниот, да се здобие неговата доверба, неговото пријателство.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Патем сакал да утврди случајно патот да не го тепал бадијала.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Не можам да разберам што ги тера луѓето да си ги кријат бакнувањата - беше нејзиниот сега веќе поотворен коментар проследен веројатно и со невина насмевка што можев само да си ја замислам.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Дури најдов за потребно два-три пати да потчукнам со железцата на петите по калдрмата на Стара чаршија.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тој тебе навистина ти кажал како што велиш, ама дома рекол инаку: за да не му се случело нешто лошо, ќе го пуштел Лумана по друг пат да помине.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тоа августовско утро во Прага Сите ги прекоруваа своите мали кученца кои баш сега најдоа по пет пати да мочаат во тревниците послани со свежи ѕвезди а за баксуз, никаде немаше натпис: мочањето врз тревници од ѕвезди е забрането.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

А народот се раштркал и се распрснал, не знае кој пат да го фати.