печка (имн.) - и (сврз.)

Винстон ја запали печката и стави чанче со вода да зоврие.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во собата, пет со четири, чекорев од избледениот гоблен до печката и пак назад, од час во час, и си ги броев чекорите. Неспокојно размислував во движење.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога се врати, Змејко веќе ја имаше запалено печката и малиот остана маѓепсан од чудото на топлината, заборавајќи наеднаш на неговите прсти, и на сѐ друго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега стоеше крај печката и гледаше како чајот зовира во чајникот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Срнчето еднаш пречекори кон печката и сега сакаше упорно да остане тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во собата, пет со четири, чекорев од избледениот гоблен до печката и пак назад, од час во час, и си ги броев чекорите. Најспокојно размислував во движење.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Таа ја поткрена печката и ја протресе. „Нема нафта.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа се случи во деновите кога зимата почнавме да ја бркаме од собите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш, кога беше ти уште малечок, татко ти ја крена на раце печката и ја изнесе од собата во тремот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)