Сите    телевизии фураат идентична шема, сите весници исто (па го има ли тоа негде, два    кретена со, до скоро, потполно исти текстови - од кои зрачат бескрајно мрзоволие и    тапост - во ист ден 40 години да се појавуваат ко тотална навреда за било кое чувство    за плурализам и две страни на било каков аспект!?), сите културни списанија се исти,    државата е исто што и невладините организации, фондациите личат на министерства,    ко да сме чувари на најсветата ебена вистина во историјата на човештвото, толку    проклето оркестрирано сѐ изгледа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Се наметна онаа неминовната, плурализмот и повеќепартиските избори, скапотијата на животот и начинот на преживувањето.
               
             
           
            
            
              „Последната алка“
               од Стојан Арсиќ 
              (2013)