Зборуваше само натрапникот, зборуваше сѐ едно исто, упорно обраќајќи ѝ се на старата со „братучедо”,додека на Ване не му светна дека овој мора да е младиот Курназ, ама не можеше тоа да го провери, зашто не му го знаеше ни името ни презимето, а со прекарот беше ептен некултурно да му се обрати.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Би    можеле да го кажеме и она леонардовско, “лекар на убавината”,    за тој чуден човек од Автокоманда за кого се зборуваше дека    спие во ковчег, и чии најпознати прекари беа Рембрант, Ацо-    Депресија, Кракатау и Коала.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 26-28“
              
              (1996)