ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Меѓутоа, доколку ги сокриеме или отстраниме усните, како единствен детаљ кој ги одредува изразните одлики на некакво „лице“ на претставената фигура (детаљ кој како и да не ѝ припаѓа на сликата би­деј­ќи и самиот е направен од картон и просто залепен врз панелот), ќе ни се укаже и друга фигура сокриена поради „лицето“ на првата фигура, фигура нам свртена од грб.

Така поле­ка откриваме двојна претстава во едно наизглед без­из­разно Gary Hume: „Man, Woman, Jealousy and Passion“, сјајна боја, картон, молив врз обоено поле.

Има право, заклучувам и за миг овој чин меѓусебно уништување го доживувам како голема претстава во која мојата улога избива во главна.

Како, на пример, добро кореографирана, добро извежбана антиестаблишментска хипи претстава во вистински театар на вистинско место и со добра вентилација.

Оние другите - кои баш им беше гајле за комерцијалниот успех - работеа радикални работи на радикален начин и, ако публиката не успее баш најдобро да сфати за што станува збор, тогаш тоа беше тоа.

Или како што тоа го направи МекЛуан - да напишеш книга за тоа како книгите се помината работа.

Во душата исти, заблудени синови и ќерки, како половина од главата на детето кое ми се смешкаше во детството, сметајќи дека јас сум единствениот што ја има таа претстава во главата: Невидливата е претворена во црвено масло, како нашите во минатото тазе лузни по абдомените, од кои се извадени протозоите.

Бев на една концертна претстава во која пееше познатиот париски шансониер на протестни песни Мишел Сарду.

Тоа беше основната грешка во овој филм.

Но кога снимате театарска претстава во една соба, многу е тешко да се направат резови.” •Кон Јаже не пријдовте од комичен аспект, како кон Психо? •Хичкок: „Не, природата на злосторот во Јаже беше премногу страшна.

Но ваквата претстава во голема мера е утописка и нејзиното остварување е невозможно поради силите на инерцијата, ентропијата, апокалиптичниот тестамент и партикуларниот егоизам.

Требаше да се довлечкам во хотелот на мала починка пред предвидената реална претстава во скадарскиот театар.

Во сите чинови на претставата во театрите, во музеите и вон нив се учествуваше во лов и преобраќање на вратената емигрантска душа.

Јас го испланирав моето патување така да меѓу другите работи ја видам и големата “Метрополис” претстава во Берлин.

Негувањето на добриот вкус им е дијалектички спротивно на кампот и на неговата восхитеност од лошиот вкус, неговата љубов кон естетската катастрофа – дијалектички спротивно, велам, затоа што добриот вкус и невкусот нужно упатуваат еден на друг, а едното го имплицира другото и едното постојано ја приспособува сопствената дефиниција во однос на другото. ‌Самиот вкус, бил тој добар или лош, е бесмислен без скалило и мера за вредност, без степени на префинетост и распознатливост.276 Во естетизмот е вграден одреден снобизам, со цело множество аршини, критериуми, судови и перцепции, со обиди да се распознае подоброто од полошото, згодното од одвратното, оригиналот од имитацијата, реткото од вулгарното.

Колку и да не е соодветна таквата претстава во една демократска или егалитарна етика, хиерархијата си има место што ѝ припаѓа, и тоа неизбежно место, во доменот на естетиката.

Накратко, естетизмот зависи од претставата за хиерархија.

Се додека една ѕвездена вечер, по претставата во Дубровник, не ми чукна на вратата на хотелската соба.

Беше тоа една комична претстава во која противпожарното редарство од нас секогаш бараше нешто ново.“

Не случајно, мотото на една култна претстава во нашите театари беше (се мисли на „Буре барут“): „Она што во светот е инцидент- кај нас е систем, она што кај нас е систем, во светот е инцидент!“

На такво размислување ме наведе неодамна видената претстава во еден од нашите театри - презент на македонската театарска уметност.

Кај нас, театарџиите (секоја чест на исклучоците) во слободно време можат да бидат се: пекари, лекари, столари, аптекари, травари, таксисти - само не консументи на театарски претстави во кои не учествуваат.

Ете, затоа не треба да им се лутиме на нашите театарџии кога ќе одлучат да не прават претстави во кои Дедо Мраз ги исполнува сите желби.

Неколку дена подоцна, по една претстава во операта „Гарние“, тој доаѓа позади сцената да ја поздрави, да ѝ честита за прекрасниот настап и ја кани да одат на панаѓур на кој се слави празникот „мајски ден“ слично како во Америка, во едно мало, идилично место надвор од Париз. Таа прифаќа.

Задоволен од пантомимската претстава во изведба на страчката и мачката, авторот си го плати кафето и се упати на адресата на покојниот Едо Бранов.

Замисли си ја таквата претстава во моја лична интерпретација.

КАЈМАКАМОТ: Зошто не приредиш претстава во местово? Во местово... претстава. АНГЕЛЕ: За кого? КАЈМАКАМОТ: За нас.