Реалното време на филмот, или како што Ворхол го нарекува           „протекување на времето во внатрешноста на кадарот“ и во овој, како и во други случаи,           се покажа како неиздржлива постапка за гледачот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Бидејќи елементарната кинестетичност е условена од природата на медиумот, Ворхоловото сликање на неподвижен објект со неподвижна камера во траење од осум часа може да биде доживеано како исмевање на основните атрибути на филмот, а Empire како најконцептуален филм некогаш снимен, или пак како најдоследно спроведен реализам.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)