Делото на Хирст е органска скулптура („озлогласено“ присутна во поновата британска уметност, нпр. во автопортретите од крвна плазма на Mark Quinn), а мумифицираното тело на овцата упатува на смртта токму низ претставувањето на „очајничкиот“ обид да се задржи претходната состојба.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Додека модернизмот бегаше од „комуникативните клишеа“ (Куспит), изјавата на Хирст својот праузор како да го пронаоѓа токму во исказите од традицијата на поп-културата, а конкретно во дефиницијата за поп-културна комуникација изречена во една песна од Beatles: "Half of what I say is meaningless, but I say it just to reach you..." (Julia).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Колку што циркулацијата ја истиснува печатената страница, и колку што повеќе нашите комуникации нѐ вклучуваат во процесите поврзани во мрежи (што е сѐ поприсутно), толку нашата перцепција на историја неизбежно ќе се измени.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)