пушка (имн.) - во (предл.)

Потоа приведуваат луѓе. Штотуку разбудени. Стари, млади, деца...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од камионот искокнуваат полицајци со пушки во рацете.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
МАНОИЛ: Да, тој ќе ми каже! (По малку влегува Тодор облечен во комитска облека, со пушка во рацете)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Пушкава во рацеве ми тежи и ме тера да се отпуштам на камењава расфрлани по стрмнината.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Борбениот повик нѐ вика и пламти во нас со духот на сите предедовци и со дуот на сите оние храбри синови што секојдневно ја пролеваат својата крв по затвори, логори или со пушка в рака.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Кој си ти бре, ќерата, шо си се испружил тука како крмнак? — викна Сиве и сакаше да се наведе да го фати за затилок, но во тој момент се исправија пред него Трајко и Толе со навртени пушки во него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Облечени, обуени, со пушките в раце и сакмите на рамена, изнаседнаа по долгите клупи во Коштревата одаја сите два триесет војводи и раководители, а стрина Цвета Колевица веќе влезе со кафето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој го знаеше случајот со Најда, ги слушна и пушките во Маково, та не му беше тешко да погоди дека сето тоа е нивна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги дочека да го испијат кафето, ги собра филџаните и излезе, а Даме му нареди на Ѓорѓија да постави еден од десетарите на вратата и никого да не пушта во одајата без негово одобрение.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Џони има антиквитетна пушка во торбата“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Всушност тој веќе подолго време, од моментот кога ја зеде пушката в раце, го очекуваше вивнувањето на тоа пламенче.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се облече убаво, се завитка со шал, ја крена јаката на палтото и со пушката в рака, излезе надвор.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По првиот истрел, Бојан сфати дека цврсто ќе треба да ја држи пушката в раце, зашто не знаејќи дека при истрелот таа се затресува, Бојан лесно можеше да ја испушти.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа му беше првпат да држи пушка в рака, не знаеше како се ракува со неа, не знаеше дали е полна или празна, па затоа и со толкава внимателност ја чистеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја земав пушката в раце и тргнав по трагата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Потоа го испраќала малечкото во гробчето а таа си се враќала во својот гроб.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А откако, по пиењето вода, ќе се врателе на гробиштата, Трајана седнувала на плочата на својот гроб, до себе го седнувала малечкото и со пушката в скут долго, долго гледала кон населбата и кон полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во раката, кога заедно со војниците ја товарале на колата, ѝ нашле 100 лева, бездруго имала намера да му ги даде на Јована Акиноски кој ја растурил бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Чувајќи ја пушката в скут, ја симнала шамијата, ја распуштила косата, руса, бујна и природна, како и наживот, и ја собрала кукул на тилот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Поседила што поседила така, па пак си ја прибрала косата, си ја заврзала шамијата, па станала и со пушката на рамена, водејќи го за раче малечкото, се завкачувала пругоре по патчето што води за на накај гробишта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги пресретнаа одочесниците, ги вперија пушките во Јанческите, во Трајана и во Тодија, и им наредија: Оставете го човекот и вратете му ја фотографијата, зашто додека вие него со крстови по глава, ние вам крстови ќе ви насадиме на главите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пред тоа ја видел само како ја поднаместува пушката во скутот, како посигнува во пазувата и како потоа ја запетлува кошулата на градите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оние што ги играа Индијанците, зборуваа како што зборувале црвенокожците, оние, пак, што имаа дрвени пиштоли и пушки во рацете, зборуваа „каубојски“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мажот, вујкото, кога ја здогледал разулавената банда, всушност, пушката во рацете на својот шура, ја здувнал кон планињето.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, кога пред една недела дојде овде, мислеше дека дошол токму поради тоа свое грозење од насилство.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Додека стоеше овде во мракот, стегајќи го студениот метал на пушката во изѕемнетите прсти, да го прашаше некој зошто сега е тука, не ќе знаеше да одговори.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ги слушаше како завиваат од двете нивни волчешки посоки, останат сам и увиснат, загледан во својата падната пушка во снегот под себе, токму на она место, каде што само до неодамна стоеше неговиот мршар, сега сосема сам, и сега дури и без него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пушеше, чекорејќи, со цевката од пушката во едната рака. Цевката беше топла.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тоа неспокојство, во тие тажни моменти, се замеша и друга несреќа: една ноќ Маруш излета со пушката во дворот, припука по некого, а утредента му забрани на Висар да излегува од куќата надвор, а тој почна со пушката да врти околу куќата и да стражари.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Двапати годишно доаѓа од печалба: еднаш на Спасовден, на празникот на добитокот, и еднаш на Вртолум кога Бандо, исплашен да не му ја урне куќата, му ја истресе пушката во него.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па после, ти велам, се искрадува Мисајле Ковачот, се истргува некако, никој не виде во тој прплец кога отиде дома и кога се врати од дома, туку еве го со пушка в раце.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој испукува со пушката во шумките, во празно. И јас одново потрчувам, се лизгам, се завлечкувам. 66
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Како се најде пушката во твои раце? Молчел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Околу полноќ, по многуте попусти истрели во заштитничкиот камен, преку луѓето минал бран кобна тишина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби сакал да се прекрсти, можеби да се почеша. Не се сеќавал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се грчел и се обидувал, згрбавен и сличен на голема желка фатена во круг на пламен да се извлече од својата несреќа и да ја види крвта на душманот пред неговата да истине во жедните пори на збрчканата земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И додека најмалиот со зачуденост на детински невиното лице му притрчувал да му помогне и да го исправи на нозе, фрлајќи ја пушката во недораснатоста да сфати дека нечија невидлива цевка внимателно му го бара челото покриено со густа коса или лицето или градите ослободени од секаква тежина на зимска облека, другите шестмина од скок се фрлиле на земја и заревеле или одмазднички или охрабрувајќи се меѓусебно без заштита и на најмало камче пред очите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неколцина другари на стројниот стрелец Рамиз-бег, пред тоа прострелан низ гради, со тешко и соголено стебло ја пробиле окованата врата на куќата-кула, се качиле претпазливо по тесни басамаци и го нашле безумникот вкочанет; нечија пушка во ноќта сепак му станала судбина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кинг Џејмс ја погали пушката во знак на закана. Стариот Елисон одјава до кампот на Инкарнасион.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговите стада наместо да се зголемуваат, полека опаѓаа; цената на волната паѓаше на секое наредно стрижење на овците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Подобро се сеќаваше на ненормалните неспокојни околности од тоа време: на повремените тревоги поради воздушните напади и на криењето во ходниците на подземната железница, на купиштата урнатини на сите страни, на неразбирливите прогласи излепени по уличните агли, на бандите млади луѓе сите во кошули со иста боја, на огромните редици пред фурните, на повремените престрелки со автоматски пушки во далечината - над сѐ, на фактот дека никогаш немаше доволно храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Толку се расположија што Ариф опна и 3—4 пушки во знак на победата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
БОЖАНА: (Како смаена неволно ја поставува софрата за вечера. Бојазливо).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И што друго можел? Или со пушка во гора или со торба на печалба.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Трчаа со пушките в раце по селски пат што минуваше меѓу високи ѕидови густо обраснати со скреби нафатени по дрвјата крај меѓуселскиот пат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Некој Брзакот, курир во Црвениот крст во Битола, од уште непознати причини, влегол со стара ловечка пушка во канцеларијата на претседателот Граматниковски и го убил.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го измести газот поудобно да му улегне на голата земја во окопот пред земјанката каде што седеа, ја положи пушката во скутот и туку ја рече „Кинисав да одам во Костур на гости...“
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Двајцата еден до друг на дното на окопот, со пушките во рацете меѓу нозе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Со пушките во рацете, двајца партизани се упатија откаде што се слушаше свиркањето од косот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Среде одеа селаните, а напред и назад беа војниците, со свртени пушки во нив.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Што се однесува до индуктивниот поглед врз светот на разнообразните нешта, кој татко ми, како што реков, ми го всади порано и подобро од сите професори – него го користам често, некогаш и не сакајќи - на пример, кога минувам по улици и ...уште една згазена мачка од синоќа – малолетните камиказе возачи станаа сообраќаен терор – нормално кога улиците се претесни – урбанистите пред десетина години не мислеа дека градот сосе сообраќајот толку ќе нарасне – метро?, но подземјето на градот е преполно со цевки и жици...итн. или...во центарот на градот, во паркчето меѓу градските кули, додека мирно си седам на клупата, нешто остро ме пецнува по левата нога – од некој кат, од некоја од околните висококатници, некое дете пукало со воздушна пушка во мене – децата некогаш гаѓаа врапчиња, а сега луѓе – нормално, сѐ подоцна легнуваат, сѐ подолго го преспиваат денот, а кога ќе се разбудат, се нервозни и лути – а што ако наместо во нога ме погодеа во око, кој ќе ми помогнеше? – зошто ниедна влада во оваа држава не го регулира ноќе времето до кога малолетниците можат да останат во кафулиња – итн...итн...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Загинавте млади, о јунаци бујни, мажествено, чесно, со пушките в рака, И пред да се кренат бајраците рујни, на агата вие му внушивте мака.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Леле, Гранада, пушките во тебе се вљубиле!
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Тие беа најдобрите пушки во тоа време.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Со опинци и бели објала испрекрстено опашани со ремење, со пиштоли на појас и со реденици фишеци на крстот ставени преку градите, со брада до појас, обраснат, со каплак на главата, со пушка во левата рака и со гуна преку рамената. – Добро утро, добри луѓе- рече тој гласно.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ја извадил дедо Геро мартинката од ’рженицата и како што му биле наместени Турците, ја наместил пушката во пенџерето и двајца од нив кутнал: едниот на место а другиот на бегањето. Третиот му побегнал.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На куќата стои спомен-плоча во знак на сеќавање на времето кога таму е донесена одлуката за пукањето на првата пушка во Македонија на 11 Октомври 1941 година.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ја зедов пушката во раце и по тесното патче избив напред, таму каде што завршуваше шумата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Седев на ранецот со пушката во раце кога колоната се појави.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)