Но ако е така и кај Борхес и кај Дерида - исчезнување на антериорноста и авторитетот,    трансценденталниот означеник, било Текст или Автор - зарем не се соочуваме со еден    голем, радикален раскин или прекин со модерната традиција?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со други зборови:    зарем отсуството на таквиот текст или авторитет не го дезактивира механизмот на    најсеопфатниот троп во модерната традиција - иронијата?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)