рожба (имн.) - да (сврз.)

В плоден лес камен рожба да е да зрее и црно нешто да го покрива и цут на гранки и нож по тоа да вишне на врв на ножот птица да починува без тебе.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Не си кадарна ниту рожбата да си ја раснеш - ме кори - а молченката си ја преапувам долната усна, до крвта да потече си ја преапнувам.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)