стакло (имн.) - ја (зам.)

Водата нежно се разбранува кога стаклото ја допира површината и потонува во длабините.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стаклото ја пушта светлината, но нас не нѐ пушта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)