стап (имн.) - во (предл.)

Сонцето ги извлечка од земјата копривите, штавеот печурките и други билки од кои можеше да се свари зелјице и да се фаќа нова крв, та така децата по цел ден береа зелје, полжави, копаа корење од диви кочани и сосем земја ги полнеа своите празни стомачиња.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Маските, коњите, магарињата токму сега почнаа да пцовисуваат, воловите ги изеде аскерот, а овчарите останаа со стаповите в раце и ѕвонците по мутлите нафрлани, бидејќи сѐ се изеде и изумре од глад, која затропа на сите селски врати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа, Мефаил, откако му удри дваесет и пет стапови во Дуње, го собра и него со другите и го претера преку Црна во Старо Мариово, да ги примени и на него неговите поправителни мерки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со нарамена торба и стап во раката, Аргир ги цепеше првите мугри, поднаведнат, забрзан... народните учители стариот учител Климент Изморените галеби одамна веќе ги склопија своите бели крила.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Две крави и стап во нем разговор со тревите околу нив се движи сивото око на денот умореното око на сонцето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Откако сосема го повлече стапот во дупката, Зајачето му викна на Волчко: - Се предомислив, не излегувам, не им верувам на твоите остри заби!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Не сакам утре, со стап в раце, да бинчам по гробиштата со торба на рамо.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се качуваа на оградата, се провираа низ дупките во дворот и ги гледаа мачките што се бркаа и војуваа меѓу себе кога ќе им потфрлеа некое рипче или кога ќе почнеа да ги задираат и дразнат со стапови; врескаа мачките, а Полин со стап в рака или со вила трчаше по нив и ги бркаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На него стоеше страшна сенка со стап в рака.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Оттаму е и склоноста на машката геј-култура да им исклеса на своите учесници апсурдно преувеличен, претеран, деградиран женствен идентитет, кој истовремено е и ироничен, јасно наменет да поткрепува една поширока стратегија на политички пркос.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На пример, машката геј-култура и себеси си ја лепи етикетата „мелодраматична“, а не само на оние на кои им се потсмева, со што подметнува стап во спиците од тркалото на општественото обезвреднување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машката геј-култура по правило зазема некоја абјектна положба само за да ја редефинира, да ги обрати вредностите што се поврзуваат со неа, да заземе иронично растојание од нив, да ги оспори, да ги сврти против нив самите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, да се откажеш од секакво право на општествено достоинство значи и претпазливо да ги осуетиш сите туѓи обиди за твое омаловажување и значи да заземеш ироничен став кон сопственото страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„На доброто расположение на еден германски воспитаник и на неговата желба да поразговара со некого на јазикот на својата младост.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го виде Германецот застанат на прозорецот, и насмевнат, оддолу, владиката ја крена раката со владичкиот стап во знак на срдечен поздрав.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дончо запира, ги гледа, слуша глас од неколку клопотарчиња, го крева стапот и сака да потрча на кај нив со намера да ги тепа, ама во тоа не успева оти направо од меѓата од кај рекичката се појавува висок човек со голем стап во едната рака, а со другата го грабнува за вратот Еј, јунаку, кај си се загнал?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дончо не ја ни погледнува, дури не го насетува ни прстот насочен на кај него, спокојно срка од гравот, пика големи залаци леб во устата и низ мласкањето стркалува по некој збор Каква гулема вода, сиво платно шо го м’кне некој невидлив чичко!плитката вода му дошла до колената, ама се сетил на предупредувањето од Митра и се повратил, што се однесува до змии и такви нешта вели Ми стапот во моите раце?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Некој имаше стап во раката, друг кеса со камења, трет жила, главно, сите бевме до заби вооружени.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Фоте се пофали, исправајќи се над стапот во скутот, како тоа да му беше повеќе од генералскиот чин.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но гледај, одненадеж прислужникот ни дојде под липата со стап в рака и ни свика да слеземе.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)