старец (имн.) - си (зам.)

Еден умен старец си имал саде еден син.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Пропаѓав во кратки соништа, оние што немаа ни почеток ни крај.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И така, кога намислил веќе да го свршит сина си, старецот ошол во друго едно село, да видит една девојка, шчо била многу пофалена за мошне умна и разумна.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не е чудно тоа што човек со човек разговара, чудното е тоа што старецот си седи сам пред колибата, се пече на нежното есенско сонце, гледа преку Гола Глава и си зборува: „Ама ајде, ти и лани не погоди.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- К'де је? - повторил тој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Седи и како да не забележува дека старецот си оди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А старецот си излезе, оддалечи, мислејќи, за кого да ја мажи друг. Ој, кутриот?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Прстите на старецот си играа со мојата коса. Пламенот ми ги полнеше ноздрите со густа топлина а земјата под мене беше сува и тврда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стар адет на Велигден да се кршат јајца и чие ќе падне — ќе се скрши — ќе му го даде на победникот. Не само децата и ергените, ами и по некој постар, та дури и старци си прават разонода со ова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)