темница (имн.) - се (зам.)

Лежел. Бил ден, од денот се испарувала темница.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од една темница се враќам, во уште подлабока влегувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од никаде ни збор, ни одговор. Секаде темница се натискало.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ТЕМНИЦА СЕ СРУШИ ВО МОИТЕ ОЧИ не гледам но видов во аголот на нашите средби капки солзи ко бисери бели а во нив две срца со аморни стрели и двајцата заљубени бевме...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Од таа темница се раѓал друг Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вечерите ги поминуваме сами со нашите цимери, а ноќта, кога Марија заспива, Дејан низ темницата се мушнува во мојата соба, се пикнува под болничките чаршафи и водиме љубов на разнишаниот метален кревет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најди си друго пенкало! Не ме интересира!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најубавите деца во темница се прават.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Од останување насамо и од темница се плашеа како вампирот од први петли, зашто веќе им го имаа стравот на комитите кои и судеа и правда делеа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)