И нашата трпеза никогаш не беше доволно богата, па сепак преживеавме. А ете, тие умираа.
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Или едноставно заминувале негде, и еден по еден нивните потписи во писмата ги снемуваше.
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)