укор (имн.) - во (предл.)

Се разбравме? - нѐ праша со укор во гласот. – Простете - рече - јас ќе одам зашто во ресторанот ми се порачани сите маси.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Достоинствено се симнува и застанува меѓу скараните со строг укор во очите; тие се смируваат за миг и гладно испитуваат на чија страна е.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)