цвет (имн.) - во (предл.)

Убавината е сочинета од цветови во сите бои, но преку нив преовладува црвената а под неа како да тлее меката чадлива жолта боја.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Каде што мојот припитомен сокол ќе ме буди со полски цвет во клунот и со бели батлерски канџавици на канџите, кои ќе му ги вадам кога ќе одиме во лов, таму некаде каде што сум сега.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Нов цвет во нејзиното срце.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Вполноќи некаде, легнати на брегот, ја бакнуваат својата света почва во која ништо не догорува и слушаат како шкрипи на ветрот некоја подотворена врата, И замирисува некој исушен цвет во заклетвите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Дете на градите на мајката Загледано во ѕидот на куќата, Девојки скриени во житата со небесни цветови во косите, Црвена светлина што се слуша отаде петровденските камбани, Светулка скаменета на отворена книга во дворот, Коњ што фрчи низ ветерот над реката, Стар часовник што бие меѓу прозорецот и ноќта, Име врежано во каменот на соседот, Бела пеперутка што се буди во тревата, Жнеачка што му шепоти на плодот во неа, Девојка што се крие во душата на темјанушката, Старец што оре со погледот по мапата на татковината, Буква скриена меѓу црешите За да не може да се соопшти зборот што е неопходен, Победници што се плашат од пепелта на поразените, Денот на нејзиното раѓање – меѓу два глужда на црешата, Непрепознатлив глас што шета низ темнината, Младичи што којзнае Од која страна на времето заминаа, Пролетен ветер што тропа врз твојата песна И ти Што сакаш да ме прашаш Уште ли живееш спроти нас, Во пустиот дом на старичката?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ако не друго, тоа беше еден нов, свеж цвет во празната вазна на неговиот старечки живот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Младите умови изложени на слободното ширење на електронските информации одеднаш расцветуваат како цветови во пролет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јунските демонстрации од 1989 г. на плоштадот ТиенАнМен беа класично повторување на Чикаго 1968 и Кен Стеит 1970.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Моќта, рекол Мао, доаѓа од цевката на пиштолот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На четириесеттиот ден од смртта на баба Ристосија, змијата со цветот во уста, исчезнала во студениот простор на црквата, среде мирот и босилокот, покрај иконите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
При слабата светлост не можеле да видат дали чудесниот цвет во окото на животното свенал, само знаеле дека едниот рог се замрзнал со врвот в земја и дека нозете останале неподвижни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од треварите, постариот, и некои двајца, калуѓерски долговратиот Лазар Аргиров и кашличавиот Осип Сечковски, веќе ја кршеле со секири колата на Дмитар-Пејко, кога пред нив како куп ѕвезди ќе блесне оган да нафрлаат врз зажареноста пресно месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во меѓувреме, растението донесе светлопупурен цвет во форма на инка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Цветовите изгледаа толку чудно што трговецот неволно запре, ја симна својата шапка во форма на печурка и учтиво праша: – Пресветли, кажете какво е ова растение?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Наместо дипломатското шаховско поле во кое се играа првите потези во пат-позицијата на палестинското прашање, во стратегијата на малите чекори на геостратегиската игра на Хенри Кисинџер во решавањето на палестинско- израелскиот судир, градинарот Раиз, ја создаваше симфонијата на боите на различните цветови во картагинската градина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа имаше свои цветови во малата градина на кои им зборуваше со својот јазик на тишината, живеејќи со татковите книги, со спомените и со нашите чести доаѓања и заминувања.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидував да ја растолкувам и оваа од приказна од илјада и едната од картагинската градина на мудриот Раиз, во контекстот на историските настани во древната Картагина, каде што не престануваше, како од оживеан вулкан да избива историјата, како од далечно делфиско пророчиште, близу пунските гробници на жртвуваните новороденчиња...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во неколку саксии имаше посадено босилек, во неколку други саксии со голема грижа ја одржуваше билката куќа на среќа, сметајќи ја за симбол на нашето семејство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во градината се ширеше чудесната миризба на каранфилот, нарекуван од старите Грци божествен цвет, трендафили, бегонии со цветови во бели, црвени, жолти и портокалови бои, зумбули, цветови во сите бои.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ушите му се исполнија со брмчежот на пчелите што се пикаа од цвет во цвет како да го истражуваат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Времето заспива во звук на далечна светлост Вљубени, со жолти цветови во рацете Тагуваат вечна ноќ.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Како и да е, во ноќта за која зборуваме Ѓошо Савев заспал со прекрасното разбирање за „пепругата - душа“ што претпочита да лета поттикнувајќи ја во размислите претставата за единствениот цвет во природата кој може да си го менува местото и положбата и да се лулее во воздухот без помош на ветерот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Како оние изненадувачки први цветови во руменото пролетно утро на гранките во дворот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе видиш како ќе се зашарени небото кога панделките ќе се престорат пеперуги! - го фалеше таа пред доктор Пачев изумот чија што убавина во нејзините размисли заземаше посебо место.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ќе ги исечам и ќе изврзам панделки на сите цветови во градината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Погледна наоколу и сфати дека не сонува, туку оти заспала на цветот во градината.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Имаш видено колку инсекти облетуваат околу еден цвет во едно претпладне.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Никогаш не се ослободив во сеќавањето од провансалските цветови во времето кога во Арл со фанатична брзина и фантомска понесеност ги пишував страниците на книгата Атеистички музеј, ослободувајќи се од темнината на заробената земја Албанија од самата себе, во седумстотините илјади бетонски бункери.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Капка една удира во окно железно, жолт цвет во тревата умира целосно во пролетта што на својот почеток гасне, цвет од илузии повторно расне.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)