црква (имн.) - во (предл.)

Тие во срцето имаа изградено црква во која Бог живееше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
„Со кого бевте уапсен?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„... Учествував на конференција на раководствата на заедниците, свикана за да се протестира поради оштетувањето на ’Света Софија‘, една значајна црква во Солун во текот на операциите за неговата окупација...“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ама сепак, само во пената на кафето на плоштадот во Сиена наместо со цимет, со прав од отечени ѕвезди се нацртани разголени женски гради и само мермерот во црквата во Сиена е жежок – ем од трите разголени грации, ем од недобројните алчни зјапачи во уметнички дела, демек.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пред да влезе во Академијата во Фиренца една селанка намирисана од медитеранот се фали дека смоквите годинава дале богат род, а кога излезе од Академијата прошепоти дека работата не била во смоквите туку во лисјата и дека тие наеднаш исушиле и суви се изрониле баш кога Микенанѓело му го заоблувал левото маде на Давид.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сите што поминале низ портата над која пишува дека Сиена ви го отвора своето големо срце знаат, сите без исклучок знаат, дека да одиш од град во град низ Тоскана е како да облекуваш различни костуми од еден ист кројач.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Лозовите лисја некако кулртулиле од оваа наезда, не толку поради сармичките од лозов лист, колку поради виното од кое, ако не сте знаеле, најмногу светнуваат кубињата на сите цркви во Тоскана, во погледите на белосветските туристички талкачи.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
За тоа говорат и посланијата кои Павле им ги упатил на веќе организираните цркви во Филипи и Тесалоника, како и неговото повторно присуство во Македонија во 56 и 57 година.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Прво се чу големата од Св. Климент, по неа и од другите цркви во гратчето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Да не е од црквата во Никифорово?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој е вдохновен од уметноста на претколумбовата епоха, од црквите во стилот на барокот и од уметници како Хозе Клементе Ороско, едниот од основоположниците на мексиканската школа на монументалниот живопис.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дихотомијата помеѓу физичкото и духовното е толку стара и традиционална колку што е стара, нпр., католичката црква во Франција, а сепак Дишан, додека укажува на таа дихотомија, ја уништува со комплексниот однос на спротивставените елементи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Кога се врати во станот, не отиде право кај Сандра, туку низ прозорец ги набљудуваше нејзините како си одат со свечен чекор кон црквата во далечината.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Зошто само општина и училиште а не и црква во одобрението не пишуваше, но и потковичаните многу, многу не се допрашува; си рекоа Сега општината и училиште, вгодина и црква и се дадоа да ги превезуваат камењата од Камен на долните падини на Горник, над срецело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако бил примен лично од Махмуд II и лично од него одликуван со орден, добил и три царски фермани: едниот да смее да носи оружје во секое време и пред секого, вториот да седи во Покраинскиот меџлис и да го заштитува народот од сета Мијачија и од сета Деборија, и третиот, кој бил издаден лично на негово барање, да смее да подигне џамија во Лубаново и црква во Лазарополе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само, како да направи да си отидат луѓето а пак да не изгледа како тој да ги набркал.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тогаш кога Ристе Јанчески Газилајна и Тодор Велјаноски ја раскажаа оваа приказна, во пролетта во 1915 година, баба Драганка Јанческа за спомен на татка си и за спомен на Бошета Анѓелов Јанчески даде да се соѕида комбанаријата, дотогаш во црквата во Потковицата се служеше со клепало.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Секој кој ќе го види, или кој чул дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека излегол на прошетка за да си даде одушка по сите овие возбуди, или, пак, дека отишол да запали свеќа на Латинска црква во слава на оздравувањето Лазорово...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беше обновена и Евангелиската црква во Албанија која имаше силни европски традиции.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Католичката црква во Скадар ќе доживее долготраен калвер и мачеништво, но никогаш не ќе престане да зрачи со култура, надеж и осветлен пат кон Европа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Затоа го нагазува својот скејборд и одпловува во толпата собрана на плоштадот пред една црква во близината на Кармелитеклостер.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неповерението тешко и децата го издржуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Еден студен ден во декемри поминувајки покрај католичката црква во градот на ограда од истата забележав голем плакат, на него тој Оливие...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Оттаму тој се прибрал во својот стан што се наоѓал зад католичката црква во куќата на Италијанецот Антонио Пете106.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие испратиле неколку покани до граѓанството залепени на вратите на црквите и училиштата, со кои агитирале дека, наместо да се расипуваат народни пари за камбанарија, да се реновираат урнатите и стари училишта, а парите за црквата во Цариград да се потрошат за просветни цели.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На крајот, самиот Евгенијадис во врска со тоа сметал да го напише следново: “Сметам за нужно тука да изнесам дека наспроти проширените гласови, ниту една од грчките општински установи или бројни цркви во градот не настрада...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не е ни најмалку случајно, затоа, што главните артефакти на своето паметење („разнобојните каменчиња, исушеното корен-дрвце слично на детска рака, иконата и неколкуте школки“) и потрагата по своите предци односно по сопствениот идентитет (во Захариј) го бара во Атонската Гора, или што исто таквата, но уште повпечатлива, поттрага, од Рибоокиот, исто ќе ја врзе на други свети места, за Св. Наум, за „една пештерска црква во Киево“, за забитиот манастир во Романија, „негде меѓу Куртеа де Арџеш и Крајова“, за Света Софија или за „една стара црква, во реонот наречен `Фенер`“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Затоа тие заземаат толку истакнато место во литературата на христијанскиот период врзана за црквите, како во Богородичната црква во Париз на Виктор Иго.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Втор пат го сретнав Рибоокиот, или тој се сретна себеси со својата лика во моето сеќавање, по две-три години од првото, во една пештерска црква во Киево, во Киевските печори (пештери).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
14. Писмо до поглаварот на англиканската црква во Кантербери.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бидејќи во Турција не се признаваа нации, туку вери, а овие беа олицетворени во признатите автокефални цркви, основањето на Бугарската егзархија го наложи и административното воведување на бугарското име за сите поданици на султанот што се приклучија кон таа единствена словенска православна црква во границите на Турската Империја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
2. Поимот „еволуција” во речникот на Мисирков и на неговите истомисленици означува програма на „новото движење” што бара првин национално обединување и изградување на македонската национална свест на народот поделен од пропагандите, оневозможување на туѓинското мешање во Македонија, развивање на самостојната македонска култура, јазик и црква во рамките на Турција и под контрола на големите сили, па дури потоа полно политичко ослободување од Турција и создавање независна македонска држава што може да се вклучи и во разни видови федерации или конфедерации на Балканот или меѓу јужните Словени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Црквата кај нас си ја загубила својата главна цел, па затоа македонската интелигенција и народот имаат полно право да ги употребат сите свои сили за да ја лишат црквата во Македонија од чисто националните цели и да ѝ ги вратат оние цели што ѝ ги заповедал нејзе нејзиниот Божествен Основач: да го проповеда евангелието на сите јазици, т.е. на сите народи и нивните јазици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сакале да чувствуваат каење и да извршуваат покора за, како што тоа веќе го правел Аретино, што поинтензивно да се доживее „стравичната сласт“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Католичката црква во таа смисла е на раскрсница: или во своите манифестации, на пример, и пред литургискиот простор, ќе го преземе поедноставениот, масовно-психолошки там-там на тоталитарноста, под-класицистичкиот стил на мравки, или пак и во таа смисла ќе се идентификува со она неподобното, со она што предизвикува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Токму католичката црква во која во која мистериозно се чуваат некои од највеличествените изрази на маниризмот во целата Западна историја би требала да ја разбере теофаниската моќ на маниризмот!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Римската Курија, сè уште ограничена со “класицистички” и “барокни” претстави, мора да се ослободи од своите предрасуди.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Покората станува стравична авантура која наликува на самиот грев а отелотворување на таквата покора наоѓаме во фигурата од манастирската црква во Дилинген (Германија, област Сар).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Зошто во неа Бог помалку би се очитувал?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бремето што Рада го носеше со себе беше преголемо, па реши да ја посети црквата во градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Понекогаш во тој звук се славеше и ѕвоното од старата црква во центарот на градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
4. Првата следна среда треба да отидете во градината на кафеаната која е најблизу до соборната црква во вашиот град (овде, во Белград, тоа би било во улицата Крал Петар број 6, во градината на кафеаната Знак прашалник).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Треба да чекате некој младич кој на масата пред вас ќе стави еден неизрежан клуч.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мона Лиза, Турскиот марш, Онли ју, Хипотезата на релативитетот, Питагоровата теорема, Богородичната црква во Париз.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Толе, од лутина, од бес што таа не е замината од куќата, што уште го чека, го удираше со сета сила ѕвонарот на црквата во ниедно доба, ноќе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Според денешните мерила, дури и Католичката црква во Средниот век беше толерантна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа се случи на едно друго скришно место што го знаеше Џулија, камбаната на една руинирана црква во еден речиси напуштен дел од градот, каде пред триесет години беше паднала атомска бомба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Блажена да е твојата пречиста црква во која лежи твојот многуразумен богогласен органон.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
кудрет — материјална состојба, богат, сиромав кумиш — види кудрет купел — казанче в црква во кое ги крштаваат децата купална — соба в црква во кое ги крштаваат децата кутмач — првото млеко од крава напарвено со јајца се здебелува — пресипка кутол, кутел — мера за жито 10 оки кучило — дете кое се мрази — омрзнато дете к'т — оскудица, недостиг ластикини — лаковани чевли латвица — врч, ќуп, земјан сад, големо грне лачаи — одделува лачка — оговара некого што не е заслужил лилјак — јоргован лимја — пуста гора, невратило, бестрага, џенем
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа внатре ги оставивме шведските сандаци и сето останато - да лежат наоколу на подиумот. 68-та некој отвори дискотека под името The Church, во една стара црква во West Side.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се случуваше како дете да влезам во Католичката црква во Скопје, која беше близу до куќата во која беше родена светицата Мајка Тереза и да забележам многумина од сребрарската работилница од источниот дел на градот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- А некни; во црквата во која ноќевавме го изгоревме олтарот и иконите и со тоа, ми се чини, како да изгоревме дел од душата на народецот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас на децата веќе им раскажав што сака да прави Петре Питропот и дека денеска, кога татковците и дедовците ќе се повлечат од црквата во тремот, ќе се договараат за тоа; дека моите мене и Николчета, сакаат да нè пуштат да учиме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Гледај каде живееш. Пукаат черепи, тече крв по сокаците, затворите полни, глад и сиромаштија, секој станал против секого, брат од брат се одродил, а ти диваниш за нова црква во недела наутро.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Прави тркало со палецот и показалецот. што е тоа фатена за раката на тетка Пелагија или на бабата Перса да оди од црква во црква, да слуша како се пеат молитвите и наизус да учи, е, ама нема видено змија како голта жаба, нема видено жаба врз жаба склецкани, нема видено змија една врз друга како два стапа исто како маж врж жена како што има видено тој во траповите од домати!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)