Ги нашле, како кажуваше, Ибраим Ибраим, в зори или подоцна, по една спогодба на завојуваните за кус мир за кое време ќе се соберат мртвите и ранетите; подоцна, по некоја година, еден човек без нога, ќе се потпира на патерици и на слеп човек, катадневно да седат обајцата во чајџилницата на некој Тефик Рамо, човек со задув и срдечен кон секој кој што, дури и првпат, дошол кај него на чај или кафе.
               
             
           
            
            
              „Забранета одаја“
               од Славко Јаневски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Мајчина душичка
 
   - упатство за чај –
 
   
 
   Се пие вудве или насамо
   но не претерано често
   се зоврива, по правило покриен
   во земјени, бронзени или керамички
   садови, дома
   во таа топла и задимена чајџилница
   на прекипнувањето:
   преку, отаде, и пред тоа, и потоа;
 
   потпивнувај, загревај се
   додека е жежок
   додека си желна
   шмркај, шмукај (наши сме)
   напари се
   задржи го колку што можеш подолго
   в уста, шлапкај со јазикот
   миризливоста, сладоста
   и краснописот на длапката
   да ги сети-ш;
 
   дотурај пополека, измешај го со лажичката
   желба за чај – жалба за младост
   секоја планина – своја падина
   потсркнувај
   чај – Бах
   чај – Жар
   чајни печива
   мед и путер;
 
   чајот не се пие од-нога
   пиј кроце, голтка по голтка
   г’тка по г’тка
   меѓу редови.
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)