чудовиште (имн.) - може (гл.)

Само господ не се раѓа. Тој е бесмртен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неколцина слушнале рапав шум и со грч во душите погледнале во видовитиот: чудовиштето можело да биде такво какво што тој им го опишал, покриено со крлушки и змучки од кои се цедат студени капки, расне, бабри во широчина, од крај свет виси над нив и им станува проклетство што не ќе се заборави ни под надгробна плоча.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Високо над нив, под самите мешини на облаците, се лизгало нешто непознато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преку ноќ чудовиштето можело да биде онакво какво што тој им го опишал но по ден тоа ќе се исплашело од темните влакнести лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)