чудовиште (имн.) - во (предл.)

Тој плод на стравот, тој сложен облик на обеспокоената потсвест, тоа чудовиште во нивна близина, било 'ркулец на лудило што капнува од облаци или оживува во исконско мочуриште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И земјата, заедно со ѕвездите, е дребулија на ставата на вселената, како што е и таа веселана ситно животно со некои свои смукалки закачена за друго, секако најголемо чудовиште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Секогаш треба да си спремен за чудовишта во животот“, запишувам со мисла дека сум направил навистина прониклива забелешка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Играта ја достигнува својата кулминација кога едно џиновско чудовиште го 81 напаѓа мојот град.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)