Можете да викате,  да се лутите,  да беснеете,  можете да крескате,  да се буните,  да се смеете,  можете како гром да трескате,  како ѕвонец да ѕуните  и чудно да ви биде,  и мачно да ви биде на душа -  што никој не ве слуша!
               
             
           
            
            
              „Добри мои, добар ден“
               од Глигор Поповски 
              (1983)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Заборавивме дека треба да молчиме, ѕвонец да не се слуша.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)