ѕид (имн.) - бев (гл.)

Главно се наоѓаше во состојба на распаѓање - посебно ѕидовите беа во лоша состојба.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од самиот почеток Били имаше некој вел со кој го криеше сето она што таму се случуваше - чудни фаци влегуваа и прашува: „Дали Били е тука?“, а јас им покажував кон заднината.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што навистина ми пречеше се телевизијата и радиото кои ги програмираа луѓето да бидат тажни. (...) Неколку месеци подоцна дознав дека зградата на компанијата за куки и јажиња ќе биде раселена, па затоа во ноември најдов друго поткровје каде Џерард и јас ја пренесов­ме целата опрема - платното, боите, четките, ситата, работните плочи, радиото, крпите, сѐ - во новиот простор кој наскоро ќе стане Фектори. (...) Фектори беше голема околу 20х30 метри и имаше прозорци свртени кон југ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ходникот низ кој ги поведе беше послан со мек тепих, ѕидовите беа обложени со светли тапети и бела дрвенарија и сето тоа беше беспрекорно чисто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Празниот простор на подот беше сосем ограничен, зашто на сите ѕидови беа потпрени безбројни рамки за слики.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ѕидовите беа обложени со борово дрво.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Цел еден ѕид беше покриен со стотици фотографии на индијански момчиња - војници од Таксон кои загинаа во Виетнам - и покрај секоја фотографија се наоѓаше името на момчето и свеќа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
На кривиот ѕид беше потпрено буре.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се исправавме конечно, во моментот на „Ever and ever“. Ѕидовите беа бојадисани само дополу, преостанатиот дел беше варосан.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Бетонските ѕидови беа преполни со графити, кои со годините се испреплеле во единствена метачкртаница на бес и фрустрација“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Се припи крај ѕидот, копчето не можеше да го најде, не можеше да ја најде ни вратата од лифтот, па дури и самиот ѕид беше само 8 Крупниот глас на Керадер бучеше во малиот кафез.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Собата беше заштитена од пожар; железните ѕидови беа прекриени со пликови и дупки - месечеви кратери.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
До нив не допираат извиците на луѓето што трчаат зад камионите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сите ѕидови беа покриени со црвените плакати.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По другите ѕидови беа наредени, не обесени туку само потпрени, слики со лице кон ателјето - за гледање и слики свртени кон ѕидот - дел незавршени а дел не за продавање.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Минував низ некакво мачеништво, низ предавање на нова мисијата, со истиот наивен донкихотизам, кој немаше кој да го потсмири, ниту Мајка, ниту Татко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Исчезнатото семејство, малата тврдина чии ѕидови беа дамна урнати и чија надеж остануваше само светлината на ѕвездите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Никој веќе со никого не тргуваше, никој во никого не веруваше, ѕидот беше повисок отсекогаш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сликите на ѕидовите беа потемнети.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Молчевме. Потоа му реков: „Време е да одиш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа крвава трага на ѕидот беше сѐ што ми остана од нероденото дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не бев плачко и се борев да ги задржам солзите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Сега на белиот ѕид беа еден црнец, еден зајак, еден елен и еден човек.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Падот на Берлинскиот ѕид беше дело на младите во потрага по индивидуална слобода.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа студентска контракултура започна во Америка во 60-тите и беше раширена преку електронските медиуми. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ФУНКЦИЈА НА ПОСТДЕМОКРАТСКАТА ВЛАДА
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)