ѕид (имн.) - во (предл.)

Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се маваше од ѕид во ѕид.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Кога се врати од Голи Оток, ги откопа сандаците со книги, макар оштетени, како да имаа поголема библиофилска вредност, но со поарчени значења, додека преостанатите книги ги извади неоштетени од отворените ѕидови во библиотеката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одеднаш нешто се јадоса и туку ја фрли преку ѕидот во нивјето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но на Богдана важно му беше да имаат што повеќе слики за да го излепат целиот ѕид во плевната и сликарницата да им биде што побогата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Затоа ослушнував крај тој ѕид во мракот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ѕидовите во единствената нејзина одаја онемеа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Големото уво на собирот слушаше и потоа стана голема уста.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Им се исправил ѕидот во очите, му нема крај, не се догледува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На ѕидот во дневната соба во куќата на моите родители виси една слика (масло на платно) чинам насловена е Деца бегалчиња.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
ЈАКОВ: Ѕидот во вашата глава. Одбивам да сум жив по инерција, да дишам на шкрги.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
(Евто го зема Михајло под рака. Го влече зад себе. Прават движења како кружно да летаат низ собата. Удираат од ѕид во ѕид. Несигурно се смеат.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МИХАЈЛО: Пак нема да ми зборувате денес? (Пауза) Свињата се фрла од ѕид во ѕид. Ѝ дадов да јаде. Ќе се менува времето.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Знаете дека се заклучува во соба и игра балет. Удира од ѕид во ѕид. Или не знаете дека е жива.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Клечеле на коленици пред тој библиски чин на западниот ѕид во манастирот на осамената машколика игуменија Минадора, се молеле, верувале благословени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се разбрале меѓу себе со таен јазик на срцето, немо, скоро со вештина на ѕверови и со трепет што минувал од еден на друг: да се истрае, да се стори она за кое сите како еден на поаѓање дале клетва пред Успението Богородично на живописецот Михаило.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лудаци. Проклети лудаци, со ѕид во очите. Слепи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се си се врати на преѓешното место – водите на својата страна, ѕидовите во својата светлина, светлините во своите огледала.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Погледот ѝ луташе некаде далеку, далеку зад ѕидот во кој гледаше, дури и кога ќе ѝ ја допрев раката и ќе ја прашав „Ме слушаш ли, Клара?,“ таа остануваше отсутна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И само кога ќе ѝ ја споменев Сара, се насмевнуваше со насмевка каква што имаат оние кои се помириле со пустошот во кој се претворил нивниот живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да земеме еден пример. Од падот на Берлинскиот ѕид во повторно соединетата Германија трае процесот на пресметување со тоталитарното минато на бивша Источна Германија.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Над влезната порта венче од детски солзи му пркоси на законот на гравитацијата среде бело венче ѕвони бело ѕвонче бели коњи со распавтани бели сни и занданите имаат облик - бела ѕвезда бело насмеана со опашка од бела роза бели галежи на бела свила од првата ноќ до последната бела виделина бел садник од рози во срцето - осаменоста ја скорива љубовта гнетот го скорива гневот бело варосани ѕидови во нив светлината жртва заѕидана врела голтка запрена среде суво грло и смртта тука имала бела боја и многу сакала да гушка листиња од црвени рози.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)