Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Одиш од куќа до куќа, посредуваш со убав збор; премолчуваш што треба да се премолчи, а кажуваш и нешто повеќе таму кајшто има место да се каже и кога работата е готова, среќна си како ѕидарот пред новоизградена куќа, зашто и ти нов дом си створила.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Исправена во задниот дел од камионот, таа не ги симнуваше очите од Јаков, нервозно местејќи го немирниот прамен, оној што го тргнуваше со занесни зафрлања на главата, секогаш кога водеа љубов во нејзината спална соба во оваа куќа во овој град, кои – Јаков добро знаеше - никогаш повеќе нема да бидат истите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Знаеја и младите дека ашик нашата заедница не поднесува, дека срам од љубов во неа не бидува.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Се чувствуваше зависен од неа, од нејзиното молчаливо присуство кога беше со неа, било дома, било на неколкуте типични места во градот, од нејзиниот цврст чекор кога го држеше под рака при прошетките по паркот, од нејзиното тело што доаѓаше до полн израз кога се свиваше со невиден занес додека неуморно водеа љубов во издолжените софиски попладниња.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сега Соколе гледа дека не сака телото, ами душата е таа што сака, и ако душата не нашла љубов во животот, ќе запилкува за неа како орле за вода над пустине карпи, дури не ја најде својата гроба.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Стеснето, стуткано ги собираат споменатите стомаци не знаејќи каде со рацете, се распрашуваат на кој кат одат на гости, ги крадат огледалата или водат љубов во ситните саати.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Мајчинската љубов ја ограничува детски желба така што детското одбивање на таа љубов во форма на одбивање храна претставува единствен начин тоа да ја одржи својата желба во движење.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Сака моќно, јако. Тоа не знае секој. Така да носи, љубов во ракав.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Вистина, остана еден печат на преуранета зрелост на нејзиното лице, што пред тоа го немаше, една одвај видлива сенка на староста, прв бран на созревањето, и јас знаев дека тоа веќе не е онаа моја Луција од разбојот, од гимнастичката сала, тоа златно дете чии носници се ширеа по доскокот како кај уморно но весело коњче; но бев среќен што тоа е сепак Луција, макар и една друга Луција; ми се чинеше дека сум задоцнил, дека нешто ми е одземено од првата за да ја добијам оваа втората Луција, но мојата љубов во ништо не се менуваше; дури може да се каже дека сега во оваа Луција ја сакав и претходната Луција, и сегашната; јас сега сакав две Луции, и тоа беше невозможно да се поднесува без допир со Луција.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Човечката цена на љубовта произлегува од тоа што општествената институција љубов се збркува со природниот, самоникнат, незауздлив израз на силно чувство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто, голем дел од емоционалната деструктивност во љубовните врски произлегува токму од тоа што љубовникот не си ги гледа чувствата и однесувањето како незадолжителни, како обликувани (барем делумно) од условна општествена улога, како ефект од изведба на културно сценарио и како вдоменост во романтичен идентитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неговото дејство го лишува љубовникот од секакво чувство дека има контрола врз своите емоции и постапки, а со тоа и го ослободува од секаква одговорност за сопствените чувства.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оневозможувајќи му ја на љубовникот перцепцијата дека однесувањето во љубовта му е, всушност, изведба – а не неволев резултат од некој севозможен импулс – романтичноста ја претвора љубовта во неизбежна судбина. Plus fort que moi (‘посилно од мене’ или ‘ме тера’): тоа е геслото на романтичната љубов.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се прашував дали се појавила некоја нова љубов во неговиот живот, дали можби е сеуште со таа Евелин за која кога бев во нивната куќа начув од разговорот на Изабел со него...

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Докторовата ординација се наоѓаше во Скарсдејл, во неговата куќа во кафено-бел лажен тјудор стил и опкружена со дабови стари колку крајслерот на мојот дедо.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Јадев тофу- сирење, ги исмејував лепрата и билхарзиасисот, како јас да сум имун, и водев љубов во кеса.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ако тоа ќе ја направи Бреда среќна - ако тоа ѝ ги олесни ситничарските стравови што ја подјадуваа деноноќно - тогаш тоа треба да се направи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 158

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Собата има слузокожа. Понекогаш ми се чини дека водиме љубов во тројка.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Потоа испотени, вжештени, втрчаа во спалната на нејзините родители и весело водеа љубов во широката француска постела.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Отпочнува, кој знае која по ред, верзија за животната љубов во приказнава на мојот мелодраматичен пријател, кој, гледајќи низ мене, продолжува да рецитира: - Летото ни беше климакс.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Во желбата што ја дупна со средниот прст од левата рака, откако ја праша дали има врска кој прст ќе го употреби, таа виде нова жена, нова љубов во неговиот живот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Блажени се оние што ја спознале љубовта во срцето свое, оти љубовта е патот и целта, и љубовта човека го избавува од вечната смрт на омрзата и на тагата, а секоја љубов коренот свој го има во љубовта кон Него, па тие што љубат, во љубовта Нему му се поблиски“.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тој се поднасмевна со истата онаа насмевка како кога му кажа за новата љубов во неговиот живот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Таа беше новата љубов во неговиот живот, љубовта што му дојде како изненадување, необичното пријателство што прерасна во љубов...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И дури пишување на песни на тема, никако не поврзана со градежништвото, нешто како: „Птицата на гранка скока, сонцето на небо блеска... Примите го, мила моја, поздравот...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И нешто, не се сеќавам што, та-та-та-та... боли...“ љубовта во таа смисла, секогаш негативно се одразува врз погледите на свет на одредени граѓани.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Многу е рано наутро да се бакнуваат по автобуските постојки, ама под железничка има двојки кои се разделуваат пред пат, или се сретнуваат по одмори, па денов ми продолжи во слики на љубовни изливи и страсни прегратки, и, судејќи по тоа на колку вљубени им бев „позадина“, утрово има љубов во градов наш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Иако беше за рушење на ваквите предрасуди, не ја оправдуваше ни онаа љубов во која безглаво се влегува и чија странична штета за навек остава траги.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во 1991 го објавува третиот роман Внатрешната страна на ветрот, па Последната љубов во Цариград (прирачник за гатање) во 1994 година.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Поет, романсиер, раскажувач и драмски автор.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Спомените на љубовта во пазуви ги чуваат!

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Гардистите на Мортенија одведоа во ропство десетина деца.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

За да го ослободи му кажа дека често го сонува, дека водат љубов во сонот и дека затоа го викнала за да не биде тоа само сон.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И овој пат застанувам со моите куфери среде патот... уморна но полна со љубов во мене.. и чекам..

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Со љубов во денот чекам да те видам јас морам, морам да ја љубам ѕвездата во твоите гради За да ми светиш во мракот на мојот живот......

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Ако замолчеш за миг, ќе слушнеш како се крши љубовта во мене.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Копнеж и вотка со мраз, љубов во сите агрегатни состојби. ***

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Со таквото сознание на Ема ѝ бликна љубов во градите, очите ѝ заискрија со почит кон госпоѓа Мариела која во тој момент се павкаше со ладалото, канејќи ја својата гостинка во трпезаријата на мала закуска.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Беше сосем можно лицето на соседната маса да е шпион на Полицијата на мислите и сосем беше можно тој да се најде во визбите на Министерството на љубовта во рок од три дена, но една половинка од цигара не смее да се упропасти.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Однегувано заминување Страв пред липата, коцка Фрлена во празно На час по читање Колеблив чекор Повик на пештера, зло Што раѓа љубов Во занесот на стареењето Обединување со посевот Зрело жито, жолтици Во грне што крцка Од зборови ровови

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Немаше љубов во него.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тврдел дека неговата убавица чека само знак од него.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А татко ти слушнал кога некој поднапиен Козак, чиновник, се фалел дека има голема љубов во Новодеревјановское.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ја запомнив по чувството во кое ја сретив, блиска како љубовта во тебе што ми згина не ја допрев, а во мене се сви и ми го вети на небото звукот, кога тоа умре, а не мина.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Живот со бесконечно одлаган оргазам живот полн љубов во којашто само другиот ужива.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Објава повеќе драми се случуваат во мигот на обраќање зборовите ги одгледавте но срцето неприпитомливо интимно тера по свое граѓани час е кога мораме да погледнеме во мисловните спреги од нив зависи тежината на зборот климата на подрачјето на душата обновата на смислата младоста граѓани час е да се свртиме еден спроти друг со силата на љубовта во име на огнот допуштам да се размножува симболиката на Дрвото.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Дерида го наведува Бенјамин на следниов начин: Бидејќи, исто како што фрагментите на амфората, доколку некој може да ја реконструира целината, мора да се поклопуваат до најситни детали, но не се неидентични, така преводот, наместо да се приближува до значењето на оригиналот, попрво, со љубов во полна живост, го пренесува во сопствениот јазик модусот на интенција на оригиналот: на тој начин, така како што остатоците се препознаваат како фрагменти на иста амфора, оригиналот и преводот се препознаваат како фрагменти на еден поопфатен јазик.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Не се заљубив зошто сакав да се ослободам од осаменоста, туку затоа што имам преголема љубов во ова срце, под овие гради и сакам да ја подарам и претворам во убавина и уживање.