- Шо да ти кажувам. Скријах му се зат тии мунтираните нужници, и цап. Фрљих му се. И пучнах да гу стегам.
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Бараме супер херој. Ноќе со плашт темен, наутро без маска,  воздухот да го прочисти од реа,  од болест и од смрад,  од оваа земја. Од секој град...па и село...заразено...
               
             
           
            
            
              „Портокалова“
               од Оливера Доцевска 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Овој пат без присуство на другите – беше без маската на апсурдната претстава, во која претходно ја играше улогата на антиверскиот Јаго.
               
             
           
            
            
              „Атеистички музеј“
               од Луан Старова 
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  - Меѓу сите тии чувеци развеселени, пуднапиини, летнани, су маски, без маски, имаше еден, как да ти кажам, ептен накинџорен...
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)