во (предл.) - нешто (зам.)

— Не си прав, Андоне, во сѐ. Во нешчо си, ама во нешчо и не си.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Доброутро, спанко! Повторно ме плашиш. Томо само ја развлече устата во нешто што требаше да личи на насмевка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Од Југославија - велам. - Србинка или Хрватка? - прашува, и на лицето му се чита гордост поради упатеноста во нештата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа мистериозна игра, која јас така почнав да ја нарекувам, продолжуваше да трае сѐ до крајот на работниот ден и многу често ми пречеше во работата, особено кога се трудев да се задлабочам во нешто.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Според овој сѐ потрендовски начин на мислење, машката хомосексуалност некако овозможува необичен поглед на светот, сосе куп подлабоки увиди во животот, во љубовта и, воопшто, во нештата што се прашање на вкус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Чана како да беше откриена во нешто што не треба никој да го знае, ѝ се рашета крвта по лицето, очите ѝ затрепкаа, а од устата иако се отвораше и затвораше, не излезе глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ете што значи кога во нешто ќе се истури благослов.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сѐ што моите очи ќе здогледаа се претвораше во нешто заканувачко: калта, дамките, изгорениците, а ако не во такво нешто, тогаш во играчки од непоправливи метални делови.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ќе удрам во нешто, ќе се подразбудам и пак одам. Месечината грее, ама ладно ме студенка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Треба да веруваш во нешто, вели Мирковиќ, за да го правиш тоа нешто.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се удирам во нешто, ама не знам што е. Човек ли е, дрво ли е, добиче ли е? А пука и земјата и небото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најнапред, дали мораме да се помириме со тој дуализам на апсолутите? okno.mk 243
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Доблестите на маниристичкиот тип на човек, според Херберт Рид, се состојат токму во неговата лабилност, неговата неодреденост, несфатливост, во неговата постојана игра со она скриеното во себе и во нештата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)